Een blog schrijven kost tijd en dat heb ik vannacht weer goed gemerkt. Ik lag uiteindelijk 02.00u in bed! Als je dan je kamer in komt, kun je niet zomaar het grote licht aan doen. Gelukkig staat mijn bed vrij dicht bij de deur, dus op de tast weet ik mijn bed vrij snel te vinden, alleen het leeslampje is wat lastiger. Gelukkig weet ik inmiddels dat het een draaiknopje is, dat scheelt weer veel gedoe met het licht aan proberen te krijgen. Ik pak snel mijn pyjama, tandenborstel & tandpasta en ga weer naar de gang richting de badkamer. Oeps, bijna mijn sleutelkaartje vergeten, maar gelukkig nog op tijd . Snel omkleden, tandenpoetsen en weer als een dief in het donker naar binnen sluipen mijn bedje in en het licht uit. Oke, ik ben eigenlijk nog klaar wakker.. Na een paar keer heen en weer draaien, ook weer niet te veel want mijn bed piept verschrikkelijk , weet ik eindelijk een goede houding te vinden en val gelukkig in slaap. Ik word nog diverse keren van mijn eigen gedraai wakker, nou ja van het gepiep van mijn bed dat word veroorzaakt door het gedraai en ik schop met mijn knie een keer tegen het kluisje boven mijn bed. *#%$¥+= en dat dan binnensmonds want ik wil de rest niet wakker maken. Het leed dat slapen in een hostel heet!

Vanmorgen kom ik dan ook moeilijk uit bed, voel me gebroken. Uiteindelijk om half tien ga ik me dan toch echt douchen en aankleden, ontbijten en op pad.

Ik loop weer naar de halte van de hop-on-hop-off bus, een wandeling van vijftien minuten en de bus staat al klaar, dus kan direct instappen. Gelukkig genoeg plek, dus ik kan foto's maken van het gedeelte waar ik gisteren niet aan toe ben gekomen.

Bij halte zeven stap ik uit, Casa Loma. Dit is een kasteel dat gebouwd is door Sir Henry Mill Pellatt. Er gaan meerdere verhalen over hoe hij op het idee gekomen is om een kasteel te bouwen. Het verhaal van de gids op de bus vond ik het mooiste. Sir Henry vroeg aan zijn vrouw wat ze graag wilde hebben voor haar verjaardag en toen gaf zij aan een kasteel te willen. Ze zijn vervolgens samen door Europa gaan reizen om kastelen te bezoeken en uit de ervaringen/bezichtigingen is Casa Loma als resultaat gekomen. Een mix van diverse Europese invloeden, hier noemen ze het "Het kasteel van Frankenstein". De bouwt heeft drie jaar geduurd, tussen 1911-1914 en ze hebben er uiteindelijk maar tien jaar gewoond! Door de eerste wereldoorlog en de daarop volgende depressie heeft sir Henry Mill Pellatt veel geld verloren en kon hij de hoge kosten die bij het onderhoud van het pand kwamen kijken en de belastingverhoging van CAD$600,- per jaar naar CAD$1000,- per maand niet meer opbrengen. Daarna heeft het kasteel jaren lang dienst gedaan als luxe hotel en vanaf 1933 is het een museum.

Het kasteel ziet er mooi uit van de buitenkant, maar binnen vind ik het eigenlijk een rommeltje en niet logisch ingedeeld. In het begin moet ik ook echt goed op de plattegrond kijken hoe ik het beste kan lopen, want er is geen vaste looproute. Het is een self-guided museum, dus je mag op eigen gelegenheid alles ontdekken. Bij de entreeprijs van CAD$27,- zit een audio-tour inbegrepen. In het begin luister ik hier nog naar, maar ik heb geen geduld voor de lange verhalen, dus ik besluit het bij de borden met tekst te laten die op sommige plekken in het kasteel staan.

Er staan op de gangen antieke banken, waar je dus niet op mag zitten. Een vies touwtje probeert mensen daar ook van te weerhouden ,maar het staat niet achter een barricade of iets dergelijks, je kunt het allemaal gewoon aanraken als je dat wilt, er loopt geen beveiliging rond.

De indruk die ik krijg van het museum, is dat het erg commercieel is ingesteld. Ruimtes kun je afhuren, er is veel bedrijvigheid qua personeel, onder andere zijn werklui bezig met dingen op te bouwen voor een event. Het merendeel van de kamers zijn gesloten of dienen als kantoor. Qua onderhoud laat het erg te wensen over. Het is vies, op muren en houten wanden staan veel teksten, tekeningetjes en overige vandalisme. Het verbaasd me enorm dat dit niet verwijderd wordt, ik zie dingen staan die in 1999 zijn neer gezet. Één van de kamers kun je afhuren als bruidsuite. Nou al kreeg ik geld toe, zou ik daar nog niet eens mijn hostel voor verruilen. Wat een smoezelige vieze kamer, met oude vieze meubels. En dat bedoel ik eigenlijk met commercieel, wel geld innen, maar niet het geld willen uitgeven/investeren. Het kasteel is in een slechte staat en vies, terwijl het heel veel potentie heeft want de meeste ruimtes zijn prachtig! De kamers van Sir Henry en zijn vrouw, ze hadden gescheiden kamers, zijn echt een aanrader om te bekijken. Mooie meubels & accessoires, erg leuk om te zien. Vooral het sanitair vond ik apart. Het toilet werd afgeschermd met een soort van gordijn. Je kunt ook helemaal naar boven, naar de toren. Vanaf daar heb je mooi uitzicht op het landgoed en op het kasteel zelf.

Zou ik het aanraden? Nou ja ik heb wel een leuke ochtend en middag hier gehad. Er is bijvoorbeeld ook een tentoonstelling over de diverse oorlogen waar Canada een rol in heeft gespeeld en daar staan/liggen heel veel wapens, kledingstukken, persoonlijke items, etc. van Canadese soldaten. De tuin is prachtig en met dit mooie weer zit je heerlijk op het terras. En zoals ik al eerder schreef zijn de kamers van Sir Henry en zijn vrouw zijn bijzonder om te zien. Dus heb je tijd over in Toronto, zou ik het zeker een kans geven. Maar als je hier denkt de warmte te ontwijken, heb je het goed mis, het was bijna niet uit te houden binnen. Ik was blij dat er overal airco's stonden (ook een heel fraai gezicht tussen al dat antiek ) dus regelmatig even de armpjes omhoog en de frisse wind onder mijn oksel laten doorwaaien.

*Aangezien foto's uploaden veel tijd in beslag neemt, zal ik dit volgende week, na terugkomst proberen te doen. .*

Na een bezoekje aan het souvenierswinkeltje loop ik weer naar buiten en terug naar de halte. De bus komt vrij vlot aanrijden. Ik overweeg nog even om tussendoor ergens uit te stappen om te gaan lunchen, maar ik wil tijd besparen en ga daarom maar direct door naar mijn volgende stop. Ik stap uit bij stop 16, Ripley's aquarium of Canada.

In het begin vond ik het niet echt bijzonder. Alleen maar vissen en ook nog eens vissen die ik allemaal wel eens eerder heb gezien. Als ik bij een aqarium kom waarin een octopus zou moeten zitten, krijg ik een Hank gevoel (Finding Dory). Hij is er wel, maar ik zie hem niet. Ik heb een vermoeden dat ik een bosje zuignapjes zie en dat dat een deel van "Hank" is, maar er is geen personeel in de buurt om het aan te vragen. Als ik naar beneden loop, op de beneden etage loopt het museum verder, wordt het allemaal wat interessanter. Ik kom allemaal grappige diertjes tegen die ik niet eerder heb gezien en vervolgens is er een automatische loopband waar je op moet staan dan wordt je verplaatst door een tunnel. Deze tunnel loopt onder een enorm bassin door, dus de dieren zwemmen naast je en boven je langs! En niet de minste, diverse soorten haaien waaronder een zaaghaai die rustig bovenop de tunnel ging liggen. Er zwemt een zeeschildpad voorbij en pijlstaartroggen, echt ontzettend gaaf om te zien! In een apart bassin zitten clownvisjes (Nemo's) en Picasso doktersvissen (Dory's).

Ik loop weer verder en kom in een gedeelte waar je dieren mag aanraken! In een bak met Chrystal red garnalen mag ik mijn hand leggen en er komen een paar garnalen op zitten. Ik schrik, want ik voel kleine steekjes/prikjes. Met die kleine prikjes zijn ze mijn hand aan het schoon eten, ontzettend leuk om te ervaren! Het is dan wel weer erg jammer dat er naast mij een kindje stond die de garnalen wilde grijpen en steeds met zijn handen in het water sloeg en daardoor de beestjes wegjaagde. En niemand zegt er dan iets van, moeder stond er bij en keer er naar, maar zelfs het personeel dat er bij stond zei er niets van. Nou ja, dan zal het wel aan mij liggen. Ik loop maar snel door en ik kom vervolgens bij een bak met haaien, weet even het soort niet meer, maar die mag je voorzichtig met twee vingers op hun rug aaien. Heel apart gevoel, de ene kant op aaien is zacht en de andere kant op voelt ruw. Daarna was er nog een bak waar je roggen mocht aaien maar deze zwommen steeds te laag waardoor ik er net niet bij kon. Dit aquarium is echt een aanrader als je van (zee)dieren houdt!

Om 17.05u loop ik tevreden richting de bus, maar die laat jammer genoeg lang op zich wachten en komt pas om 17.45u. Ik moet daardoor mijn plan een beetje aanpassen, voor de rest van de middag en avond. Ik wilde nog naar een markt toe, maar deze sloot om 18.00u dus die ging ik niet meer halen. Ik besluit naar het Distellery district te gaan en daar uit te stappen. Dit is een gebied met allemaal historische brouwerijen en gebouwen waar nu diverse winkels , brouwerijen en kunstgalerijen in gevestigd zijn. Ik loop een paar winkeltjes in en loop een stukje door het gebied en heb zo wel een beetje een indruk van deze wijk. Ik wil niet te lang blijven, want ik wil vanavond op tijd naar bed en het is nog zo'n dertig minuten lopen naar het hostel.

Onderweg kom ik een Starbucks tegen en ik vind dat ik wel een drankje heb verdiend. Ik begin ook alvast een deel van mijn blog te schrijven, dit scheelt straks weer. Terug in het hostel neem ik een douche en ga beneden nog even wat eten en mijn blog bijwerken.

Morgen staat de laatste dagtocht van deze vakantie gepland. Ik ga naar de Niagara watervallen!!