Oh, what a night! Één van mijn kamergenoten kwam midden in de nacht de kamer binnen en deed het grote licht aan. Ik probeer vervolgens weer verder te slapen, zit er opeens niet veel later iemand op het bed naast mij en gaat een telefoongesprek voeren, om 3.15u 's nachts!! Gladiool! Ik vermoed dat dit dezelfde persoon is... Aan het gesprek te horen wil hij ergens een accommodatie boeken en vervolgens gaat hij ook nog eens discussiëren over de prijs. Aan het eind van het minutenlange durende gesprek, zegt hij tegen de vrouw waarmee hij in gesprek is aan de telefoon dat hij zachtjes moet praten, want er proberen mensen te slapen... nou als hij dit zachtjes noemt...en vervolgens kapt hij het telefoongesprek ontzettend onbeschoft af. Dude, waar ben je mee bezig?!?! Ik zat me echt op te vreten in bed en heb een paar keer op het punt gestaan er iets van te zeggen, maar ik wist niet in hoeverre de rest er last van had, aangezien hij het naast mijn bed deed, aan het einde van de kamer. Ik hoorde ook niemand anders een opmerking maken, dus dat vond ik erg lastig in te schatten. Vervolgens was het gesprek dus over, ging meneer zelf naar bed, maar liet het licht aan. Mijn bovenbuurman klom het bed uit om het uit te doen! Wat houden we toch allemaal goed rekening met elkaar.

Gelukkig werd ik voor mijn wekker afging wakker, maar ik heb wel het gevoel alsof ik door een vrachtwagen ben overreden. Ik heb ruim een uur de tijd om me klaar te maken, dus ik neem alle tijd om beneden in de keuken te ontbijten. Gisteren had ik de kleding voor vandaag al klaar gelegd, maar ik zag dat het toch frisser zou gaan worden, dus ik heb voor iets warmere kleding gekozen en daar was ik uiteindelijk ook wel blij om.

Om 9.15u, de afgesproken tijd, sta ik voor het hostel klaar om worden opgehaald, maar de bus is te laat en is het 9.30u als de bus aan komt rijden. We rijden vervolgens naar het busstation en daar moeten we overstappen op een andere bus, maar ook deze laat lang op zich wachten. Uiteindelijk vertrekken we om 10.30u richting de Niagara watervallen.

De eerste stop is bij een wijngaard, Trius Winery. Dit is pionier onder de icewine wijngaarden, zij zijn namelijk de allereerste wijngaard die icewine maken. Hier krijgen we 20 minuten de tijd om een proeverij te doen en in de winkel te kijken & kopen. We lopen naar een lange houten tafel waar allemaal wijnglazen op staan en één van de medewerkers van de wijngaard legt iets uit over Trius Winery en dat de weersomstandigheden in dit gedeelte van Canada goed is voor de druiven en daardoor steeds meer wijngaarden erbij komen. De wijn die we mogen proeven blijkt een icewine te zijn uit 2015. Aangezien ik geen alcohol drink, sla ik een beurt over en mag ik aan de druivensap *hik*. Ik heb het goed geroken en even over mijn tong laten rollen en ik ben tot de conclusie dat het het lekkere druivensap is uit een goed jaar. Na het proeven worden we naar de winkel gebracht, waar je uiteraard icewine kan kopen, maar ook souveniers in wijnthema. Ik heb even rond gekeken, als je van wijn houdt erg leuke dingen, maar in ieder geval niets voor mij.

Als we weer allemaal in de bus zitten, maken we een korte rit richting Niagara-on-the-lake. Hier krijgen we maar 40 minuten de tijd, maar in die tijd moeten we ook een wandeling maken a 7 minuten heen en 7 minuten terug. Eventueel kan je ook met een shuttlebus naar het centrum rijden, maar daar stond een lange rij voor en met wandelen zie je toch ook meer, dus ik besluit met de benenwagen te gaan. Het is een erg leuk dorp in Victoriaanse stijl. De hoofdstraat bestaat voornamelijk uit winkeltjes en restaurants en aangezien we maar kort de tijd hebben durf ik niet lang in winkels te kijken en sla ook winkels over. Jammer, want ze hebben erg leuk aanbod qua souvenirs, lokale producten, sieraden, kleding, etc.

Bij terugkomst bij de bus waren meer mensen teleurgesteld over de korte tijd. Onze gids Mary Anne en onze chauffeur vertelde dat deze tour je overal een indruk van wilt geven en dat je dan zelf op eigengelegenheid nog eens teruggaat. Tsja, dat is voor de meeste mensen niet de bedoeling, maar goed het is niet anders. Als ik ooit terugkom, kans is erg groot , hoop ik inderdaad op eigen gelegenheid te gaan of langer de tijd te hebben.

Mary Anne, onze gids, is een erg lieve vrouw, die graag praat en dan vooral over haar familie. Tijdens de rit reden we langs het dorp waar haar man heeft gewoond en daar werd natuurlijk van alles over verteld. Haar schoonmoeder woont in een verzorgingshuis waar we langs reden, dus we moesten natuurlijk allemaal even zwaaien en "by mom" zeggen. Ook over haar kinderen en kleinkinderen raakte ze niet uitgesproken. Tussendoor vertelde ze ook nog iets over de omgeving waar we reden, maar vaak net even iets te laat.. " Oh, dat was het..." "Als je naar rechts kijkt zie je Toronto, oh nu even niet..". En dan kijk je vervolgens alleen maar naar geluidschermen. Maar voor de rest hield ze de groep goed bij elkaar en hield ze alles goed in de gaten.

Na de stop in Niagara-on-the-Lake rijden we naar onze lunchlocatie, het Sheraton hotel. Daar hebben we op de 13e etage een lunchbuffet in de Fallsview Dining Room. Deze lunch zit bij de dagtocht inbegrepen, dat is ook één van de redenen geweest om deze tocht met Grayline te maken. Ik had goede reviews gelezen over het uitzicht en het eten, dus wilde ik graag hier eten.

Het buffet is prima, niet heel hoogstaand qua kwaliteit, maar het smaakt prima. Er is keuze uit een paar koude salades, champignonsoep, aardappelpuree, rijst of pasta, broccoli, vis, kip, beeflapjes, fruit en toetjes pakken. Ik zit met drie andere uit de groep aan een tafeltje bij het ruim, met uitzicht op de falls. Gelukkig hebben we hier één uur en 10 minuten de tijd, dus ik kan rustig eten en van het uitzicht genieten.

We moeten ons om 15.10u in de lobby van het hotel melden, dus ik ga eerder naar beneden en naar een Starbucks om een beker voor mijn collectie te kopen. Ik heb nu alle bekers die ik wilde hebben!

Ik zal eerst kort iets vertellen over de Niagara watervallen, voordat ik de rest van mijn dag en ervaringen beschrijf. De Niagara watervallen liggen ten Zuiden van Toronto, op zo'n 1,5 uur rijden. De watervallen liggen op de grens van Canada en de Verenigde Staten. Op de brug die beide landen met elkaar verbindt, staat in het midden van de brug een Canadese & Amerikaanse vlag, deze geven de grens aan. Er zijn drie watervallen; De Horseshoe falls is de bekendste en grootste en ligt aan de Canadese kant, de American Falls ligt in de VS en de Bridal Veil falls is het kleine broertje van de American Falls en ligt er pal naast.

Om 15.10u sta ik in de lobby en als de groep compleet is lopen we naar de bootcruise die bij deze dag inbegrepen is, The Hornblower cruise. We krijgen een ticket van Mary Anne en ze vertelt ons dat we ons om 16.20u weer moeten melden voor het Sheraton hotel, daar staat de bus dan op ons te wachten.

De cruise is ontzettend leuk om te doen. Je vaart langs de watervallen en gelukkig krijg je allemaal een poncho voor je aan boord gaat, want je wordt gegarandeerd nat! Mijn schoenen en een deel van de beide mouwen van mijn vest zijn doorweekt, maar wat een ervaring!! Er waren meerdere regenbogen en we varen enorm dichtbij de watervallen. De Horseshoe falls varen we zelfs deels in, het is namelijk hoefijzervormig en door het midden kan je dan natuurlijk erin varen. Wat een herrie en wat veel water. Maar die glimlach die deze natuurwonder bij mij veroorzaakt is niet van mijn gezicht te slaan merk ik.

Vol nieuwe indrukken loop ik weer terug naar de bus. Ik hang met vest op de stoel naast me, in de hoop dat de mouwen snel zullen opdrogen, gelukkig is dit na een uurtje ook het geval en mijn schoenen zelfs veel sneller.

We krijgen nu een optionele excursie, als je daar niet aan mee wilt doen, ga je naar The Niagara River Whirpool. Op deze plek komt het water dat van de watervallen stort in een soort draaikolk terecht en dat kun je dan bekijken. Ik kies voor de optionele excursie a CAD$111,-. Ik wilde deze excursie eerst niet doen, maar bij de Starbucks stond een Nederlandse vrouw achter me in de rij en ik zag aan de plastic tas die ze bij zich had, dat zij deze excursie had gedaan en ik vroeg naar haar ervaring. Zij zei dat ik niet moest twijfelen en het echt moest gaan doen, het is prachtig.

Oke, ze had me overtuigd, ik ga dus een helikoptervlucht maken boven de Niagara watervallen. In New York heb ik al een keer met een helikopter gevlogen, dus dit is niet mijn eerste keer, maar het blijft toch een bijzondere ervaring. Nog twee andere van de groep, een Italiaanse vader met zijn dochter, gaan ook mee, dus we zijn met zijn drieën. De rest van de groep gaat dus naar de Whirpool en komen ons later weer ophalen. Het is aardig druk, dus we moeten wachten. Meerdere grote groepen zijn voor ons en die moeten van hun gids allemaal bij elkaar blijven. Daarom komen er opeens drie plekken vrij en kunnen wij eerder dan deze grote groep gaan. Ik ben daar blij om, want anders moet de hele bus straks op ons wachten. Mijn rugtas mag niet mee aan boord en moet ik aan de kant leggen. Als de helicopter landt en de vorige groep uitstapt, wordt er eerst een foto van ons voor de helicopter gemaakt. Wij met zijn drieën en nog drie vrouwen, dus met de piloot zijn we met zijn zevenen. Ik ga als laatste in de helikopter en zit daardoor bij het raam! De riemen worden voor ons vast gemaakt, er worden nog een paar foto's gemaakt en dan gaan de deuren dicht.

Het is een vlucht van ongeveer 8 minuten, maar we bekijken de Niagara watervallen vanuit allerlei invalshoeken. Heel erg mooi om het vanaf boven te zien. Voor ik het weet landen we weer, gaan de deuren open, onze riemen los gemaakt en moeten we uitstappen. Uiteraard word je vervolgens naar de foto's geleid en ik moet zeggen dat ik op alle foto's leuk sta. Ik vind ze eigenlijk te duur, CAD$25,- per stuk en besluit het niet te doen. Onze bus komt ook net aanrijden, dus ik loop daar naar toe. Ik had gelezen in de folder dat je een certificaat krijgt als je deze vlucht hebt gedaan en die hadden wij niet gehad. Ik vroeg het aan Mary Anne en zij is het meteen voor ons gaan regelen. Ik begon toen ook spijt te krijgen dat ik geen foto had genomen, dus liep snel achter haar aan of ik dat alsnog mocht doen en dat mocht! Ik kon moeilijk kiezen, maar heb uiteindelijk voor de foto gekozen waar ik in de helikopter zit. De andere foto voor de helikopter was ook erg leuk, maar daar stond ik op met mensen die ik niet ken, dus daarom dat die het niet is geworden.

Eenmaal terug in de bus blijken we weer terug te rijden naar de watervallen, naar Table Rock. Vanaf hier heb je uitzicht op de bovenkant van de Canadese waterval, The Horseshoe waterfall. Hier zie je het water dus heel snel richting de rand stromen en naar beneden vallen, 58 meter diep. Erg indrukwekkend om die snelheid te zien waarmee het water zich verplaatst.

In het gebouw wat hier naast staat zitten restaurantjes en winkeltjes, alleen is jammer genoeg bijna alles dicht. Alleen een duur restaurant en een Tim Horton zijn open. Tim Horton verkoopt broodjes met bijvoorbeeld kip of hamburgers, maar ik ben er geen fan van. Ik besluit daarom ook te wachten tot ik terug ben in het hostel en daar dan iets te eten.

Om 18.20u zit iedereen weer in de bus en rijden we terug naar Toronto. Om 20.30u word ik voor mijn hostel afgezet en zit deze indrukwekkende dag er echt op.

Beneden in de kelder van het hostel zit een pub en ik besluit daar dus iets te gaan eten. Het menu blijkt erg beperkt en ik kies uiteindelijk voor een beefburger. Jammer genoeg niet echt lekker, maar het is wel erg gezellig beneden. Een stelletje treedt op, soms doen ze solo's en vooral zij kan aardig goed zingen. Ze worden opgevolgd door een jongen die gitaar speelt, maar dat heb ik niet meer afgewacht.

Niagara een aanrader? JA!! Het is echt een mooie afsluiting van mijn vakantie geweest. Uiteraard heb ik morgen nog, pas rond 19.00u hoef ik richting het vliegveld, maar toch voelt dat niet echt meer als een vakantiedag. Er is veel te doen in de omgeving van Niagara, dus ik raad een overnachting wel aan. Heb je daar de tijd niet voor, is zo'n dagtocht echt een goede optie. Zo gehaast de ochtend was, zo relaxed was de middag. Van mij mogen ze die wijnproeverij skippen en meer tijd in het dorpje geven, maar dat is persoonlijk. Ik kom hier zeker een keer terug!

Nu maar eens mijn koffer netjes inpakken, zodat ik morgen even wat langer in bed kan blijven. Om 11.00u moet ik uitchecken, dus alle tijd en dan maar eens kijken wat ik ga doen. Toronto Zoo moet ik jammer genoeg overslaan. De reistijd blijkt 1,5 uur heen en dus ook 1,5 uur terug te zijn, als alles mee zit en dat durf ik niet aan op de dag dat ik terug ga vliegen. Erg jammer, maar dan ga ik de stad nog maar eens beter bekijken of een Prins Harry speurtocht houden.