Vandaag stond er een pinevent op het programma. Deze werd in het Holiday Inn hotel georganiseer, vlakbij de Disneyparken. Ik kreeg deze tip van Amerikaanse pintraders, via een Facebookpagina. Het event is van 8.00-16.00 en ik ben er rond 12.30u.

Parkeren is even zoeken, bij de slagbomen wordt er niet op het belletje gereageerd, dus ik besluit de auto even bij de ingang te zetten en binnen te vragen waar ik de auto mag parkeren. Het is een ander stuk parkeerterrein dan waar ik eerst stond en ze doen de slagbomen voor me open. Binnen in het hotel is het ook zoeken naar de zaal, dus ook hierbij moet ik even hulp vragen. Uiteindelijk kom ik bij een zaaltje uit waar inderdaad het even wordt gehouden. Ik betaal $5,- entree en ik krijg 3 loterijbonnetjes waar ik mijn naam op moet zetten en om 15.00u worden de lootjes getrokken. Nou ja, ik win nooit iets met dit soort dingen, maar waarom niet proberen? Dus ik vul het netjes in en verdeel de bonnetjes over de drie kommen die er staan. Één in de ene en twee in de andere, want je kansen moet je spreiden...

De zaal is niet heel groot, hooguit 33 tafels, maar ik vermaak me prima. De mensen zijn erg vriendelijk en ruilen gebeurde naar mijn inzicht op een eerlijke manier. Ik kijk mijn ogen uit bij pins die niet binnen mijn budget en ruilvermogen liggen, maar wel massaal hier werden aangeboden....

Één persoon had twee pins die ik héél graag wilde hebben, maar zij twijfelde over de pins die ze van mij wilde en ze had ook al iemand anders voor één van de pins. Grrrr Of ik later nog even terug wilde komen? Ja, natuurlijk! Maar met lichtelijke tegenzin liep ik verder, bang om deze pins aan iemand anders te verliezen... Toen ik merkte dat sommige mensen hun spullen al gingen opruimen en sommige zelfs al weg gingen, ben ik snel naar haar terug gegaan om te vragen of ze al meer wist. Die andere persoon was niet op komen dagen (ik twijfel of er überhaupt iemand anders was) en ze wilde mijn pins nog een keer bekijken. Ze bouwde de spanning wel op zeg... Vervolgens wilde ze met haar vriend overleggen... daarna ging ze het nog op internet opzoeken... en toen kwam ze eindelijk terug, bekeek de pin nog een keer en gaf toen het verlossende antwoord, het was akkoord! Ik kon wel een gat in de lucht springen, iemand omhelzen, een regendans opvoeren, maar ik bleef uiteraard cool. Uiteindelijk heb ik voor mijn eigen verzameling negen prachtige pins kunnen bemachtigen en ook weer een paar mooie pins om verder te kunnen ruilen.

Om 15.00u begon de loterij. Ik besteedde er niet echt aandacht aan, tot ik op een gegeven moment iets hoorde wat ergens op mijn naam leek. Lesley kunnen de Amerikanen nog wel uitspreken, maar bij de Rooij krijgen ze vaak last van een accuut spraakgebrek. En ik had me toch een prijs! Een schoudertas van Phineas & Ferb... nou ja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken, dus vol enthousiasme haalde ik mijn (hoofd)prijs op. Ik ging weer verder met de pins bekijken, maar rook opeens een zweetlucht. Gatsie, ben ik dat nou opeens? Nonchalant probeer ik onder mijn oksels te ruiken en nee, ik ben het niet. Nou ja, dan misschien de gene achter de tafel. Ik loop weer verder en word achtervolgd door die lucht... als ik drie tafels verder ben en nog die lucht ruik, krijg ik een klein vermoeden. Die lucht komt niet van mij of andere bezoekers, die zweetlucht komt van mijn prijs, de ubercoole tas!! Jeetje, wat smerig! Ik twijfel geen moment en besluit de tas terug te geven. Ik doe dit onder het mom dat ik de prijs erg waardeer, maar dat ik niet de ruimte heb om deze tas mee te nemen naar huis en dat ze het mogen gebruiken als prijs voor de volgende loterij. Gelukkig vonden ze dat geen probleem.

Na de beurs rijd ik naar Disney's Hollywood Studio's. Ik ben er rond 16.00u en het park is open tot 21.00u. Ik blijk tijd over te hebben. Dit park bestaat voornamelijk uit shows en aangezien ik daar geen geduld voor heb en ik ze allemaal al minimaal één keer heb gezien, sla ik die over. Dan blijft er dus weinig over. Jammer genoeg heb ik twee fastpassen later op de avond gepland en de wachtrijen zijn te lang om die fastpassen niet te gaan gebruiken. Ik besluit rustig door het park te lopen en extra tijd aan de winkels te besteden. Ze hebben hier leuke en weer andere dingen dan in de andere parken. Ik besluit mezelf te trakteren en mezelf een Disney Monopoly cadeau te doen. Ik heb nog nooit Monopoly gespeeld, maar het lijkt me een leuk spel, nu alleen nog een slachtoffer vinden om het mee te spelen...

Het parkeerterrein en attractiepark zijn deels een grote bouwput, want dit park gaat uitbreiden en dat is ook hard nodig. Er komt een Star Wars en Toy Story gebied bij. De tekeningen en maquettes zien er in ieder geval veel belovend uit!

Deze tekeningen en maquettes zijn te zien in een soort van doorlopende tentoonstelling over Walt Disney. Het begin van de voorstelling blijft hetzelfde, namelijk de geschiedenis over Walt Disney en wat persoonlijke bezittingen. Het tweede gedeelte wisselt van thema en nu waren dus die nieuwe plannen te bezichtigen. Daarnaast is er ook een bioscoop waar ze een tien minuten durende trailer laten zien van een film die binnenkort in de bioscopen te zien is en in dit geval was het Coco. Ik had al dingen over deze film gehoord en de Disneyparken in Anaheim en Disneyland Parijs zijn in dit thema gedecoreerd. Ik moet zeggen dat ik van te voren huiverig was over deze film en nog steeds ben ik meer een liefhebber van de originele classics, maar de humor in deze film is subliem! Alleen daarvoor zou ik de film willen zien, maar ik ben ook wel heel nieuwsgierig geworden naar de complete film, dus nu maar wachten op de 3D blu-ray.

Om zeven uur is het eindelijk tijd voor de eerste attractie en dat is Tory Story Mania. Bij deze attractie heb je een kanon voor je waaraan een touwtje hangt. Als je aan het touwtje trekt, schiet je zogenaamd iets weg (een bal of ring) en de karretjes rijden langs een soort van grote tv-schermen waar je op moet richten. Op deze schermen staan bijvoorbeeld eetborden afgebeeld en je richt je kanon daarop en trekt aan het touwtje. Een denkbeeldig balletje schiet je dus op deze borden af, maar slim spelen is hierbij wel gewenst, want op deze borden staan getallen van 100 tot 2000. Zoveel mogelijk punten met zo weinig mogelijk pogingen is het doel. Ik word van dit soort spelletjes altijd ontzettend fanatiek, maar heb ook altijd opstart problemen. Jammer genoeg is deze attractie zo populair, wachttijd was ruim twee uur, dat je dus niet even snel nog een keer kunt gaan.

Na deze rit was The Tower of Terror aan de beurt. Eenmaal daar aangekomen blijkt er helemaal geen wachtrij te zijn, voor niets dus een fastpass... Deze attractie blijft leuk, dus ik ga gewoon nog een keertje (niet omdat het moet, maar omdat het kan ).

Het is mooi geweest voor vandaag en ik besluit om terug naar het hotel te gaan. In de hotelkamer kijk ik nog wat tv, maar mijn ogen zijn erg zwaar en ik val vrij snel in slaap....