Vandaag staat één van mijn guilty pleasures op de planning. Shoppen bij Dollar Tree, een winkel waar alles $1,- is!! Ik voel me net als een kind in en speelgoedwinkel en wil bijna als een dolle hond door de winkel rennen. Ik besluit een mandje te nemen, i.p.v. een winkelwagen, misschien beperkt dit me in positieve zin. Vooral de kerstafdeling is mijn favoriet en al snel zit mijn mandje vol. Toch maar een winkelwagen pakken? Nee, ik moet mezelf beheersen! Bij de één na laatste rij moet ik mijn winkelmannetje laten staan, omdat deze niet meer te tillen is qua balans...

Nou komt het beste gedeelte, de inhoud kritisch bekijken. Twee plastic ronde bakken met sneeuwpoppen en kerstmannen er op, erg leuk, maar vast ook in Nederland verkrijgbaar... Kerstsokken, leuk maar van dit materiaal krijg ik zweetvoeten... kerstboomhangers van Disney die beschilderd moeten worden, tsja ga ik toch niet ophangen.. en zo slinkt de inhoud gestaag. Uiteindelijk sta ik met 21 artikelen in mijn mandje bij de kassa. Wat heeft de kritische keuring door staan? Onder andere een mini spoorbaan met treintje voor om een klein kerstboompje. Een poster met daarop alle presidenten van de VS, een paar andere spulletjes die ik kan gebruiken bij het begeleiden van mijn leerlingen en als klapper Ring Pop's. Dit is echt jeugdsentiment! Dat is een ring met een soort van lolly in de vorm van een diamant er op!

Met vier volle tassen vertrek ik richting mijn volgende stop, de winkel Character Corner. Deze winkel verkoopt Florida/Orlando souvenirs, maar ook Disney verzamelobjecten en Disneypins. De vorige keer was ik hier een tijd bezig, wegens de mooie spullen en pins die ze verkopen, maar dit keer valt het me tegen. Een deel van de winkel is helemaal leeg en er zijn minder pins dan de vorige keer. Er staan een paar mooie Disney objecten, maar te duur of niet wat ik zoek.

Ik rijd naar het hotel om mijn aankopen terug te brengen en nog even iets te eten. Om 15.15u stap ik weer de auto in, want om 15.45u word ik elders opgehaald voor een excursie die ik heb geboekt. Dit hotel waar ik word opgehaald ligt zo'n vijftien minuten van het hotel waar ik verblijf. De plek waar ik word opgepikt kan ik lastig vinden. Ik kan me vaag iets herinneren van de telefonische bevestiging, dat ik bij een restaurant moet klaar staan, maar er zijn meer restaurants... Nou ja Frankie's pub ligt het meest centraal, dus ik besluit de auto daar neer te zetten.

En nu? Ik zie een grote auto voorbij rijden, maar ik verwacht een bus of Van, dus het zal die auto niet zijn. Wel vreemd dat die chauffeur ook zoekende is en staat daar nou de naam van de touroperator op? Ja, een dolfijn met daaronder de naam Dolphin tours. Ach, waarschijnlijk voor andere mensen die ook een excursie geboekt hebben. De auto gaat stil staan en de chauffeur stapt uit en kijkt me aan. Ik besluit er toch naar toe te lopen en te vragen of hij mij komt ophalen. Ik blijk inderdaad op zijn lijstje te staan! Vandaag ga ik dus in stijl naar een basketbalwedstrijd tussen Orlando Magic en Indiana Pacers, namelijk in een limousine!!!

Ik ben de eerste die wordt opgehaald en heb de limousine helemaal voor mezelf en ik kan niet kiezen waar ik wil gaan zitten. Het blijkt dat het niet gebruikelijk is om met een limousine gebracht te worden, normaal is er inderdaad een bus of Van, maar vandaag mocht de chauffeur van deze auto gebruik maken.

Zodra we bij de volgende stop komen om meer mensen op te pikken, besluit ik helemaal achterin de auto te gaan zitten, want ik weet niet met hoeveel mensen we gaan, maar de beenruimte is nogal krap. Uiteindelijk halen zijn we met zestien personen en de auto zit vol, erg vol! Ik ben blij dat ik van plek ben gewisseld, want voorin de auto werd het wel erg intiem. Maar wat zitten de stoelen vreselijk! Mijn rug, kont en benen doen pijn en er is amper ruimte om te gaan verzitten. Ik begin te verlangen naar normaal vervoer. Na ruim twee uur zijn we eindelijk bij de plek waar we worden afgezet, het Amway Center. Hier worden grote concerten gehouden, maar dus ook de thuiswedstrijden van Orlando Magic.

Ik ga naar binnen via de souvenirswinkel. Eten en drinken mogen niet naar binnen en je wordt gefouilleerd. Ik wil graag een souvenir mee nemen en eigenlijk zo'n foam finger, maar die dingen blijken $10,- te zijn. Tsja, wel een beetje veel geld voor één avondje en voor iets wat je niet meer gaat gebruiken. Uiteindelijk valt mijn oog op een leuke cap van $10,- en besluit deze te kopen. Ik vervolg mijn weg richting mijn zitplaats voor deze avond. Het is een groot stadion, maar de bewegwijzering is heel duidelijk en iedereen is erg behulpzaam. Ik zit in de bovenste ring en heb goed uitzicht over het hele veld. Jammer genoeg kan ik door het licht geen mooie selfie maken met uitzicht op het veld.

Zo'n wedstrijd is een hele happening met veel herrie en muziek. Voor een doordeweekse dag vind ik dat er veel publiek is en vooral gezinnen met jonge kinderen, een echt familie uitje dus. Vooraf en tussendoor is er veel entertainment, met weggeefacties, spelletjes, optredens, etc. Uiteraard was er ook de Kiss-cam en andere rituelen die ik weleens in films of op tv heb gezien. De Kiss-cam was erg grappig, want op het eind lieten ze iemand zie die helemaal alleen was, ook niet in de gaten had dat hij op het scherm te zien was en ondertussen in zijn neus aan het peuteren was onder muzikale begeleiding van het lied "All by myself" de versie van Celine Dion.

Een basketbalwedstrijd duurt vier keer twaalf minuten, na vierentwintig minuten speeltijd is er een kwartier pauze. Nou, voor mijn gevoel hebben ze continu pauze. Ik snap nog niet alle regels van het spel, maar de coaches mogen tijdens het spel, het spel stil laten leggen om met het team strategie te bespreken, deze onderbreking duurt één minuut per keer. Daarnaast wordt de tijd stil gezet als er een spelfout is gemaakt en een het andere team een vrije worp mag doen. Op deze manier vul je natuurlijk wel zo'n avond. De wedstrijd begon namelijk om 19.00u en om 21.30u was het afgelopen. Maar ik heb me geen moment verveeld. De spelletjes die tussendoor worden gedaan, de muziek, karaoke, de spanning die oploopt als de laatste speelminuten ingaan, een hele ervaring! Jammer genoeg verloren the Magics met 97-105, maar de Indiana Pacers hebben wel terecht gewonnen.

Het verlaten van het stadion verloopt soepel en goed georganiseerd en ik sta binnen vijf minuten buiten en loop vervolgens naar de locatie waar we worden opgehaald. De limousine staat al klaar en er zitten al mensen van de groep in. Dit betekent dat ik nu in het midden moet gaan zitten op de lange bank, lekker intiem met de andere. Gelukkig is het een gezellig groepje, dus het voelt niet ongemakkelijk. We moeten een tijdje wachten op een familie, waarvan de moeder ziek blijkt te zijn geworden door de vele herrie en licht. Als we er eindelijk allemaal zijn, rijden we weer terug om iedereen af te zetten. Ik ben als laatste aan de beurt en heb dan ook het laatste stuk de auto voor mezelf. Ik neem het er even lekker van en ga uitgebreid liggen. Alles doet me zeer, door die slechte stoelen van de auto. Zo'n auto is echt niet geschikt voor pendelvervoer.

Wat een topavond heb ik gehad en dit smaakt naar meer! Moe, maar voldaan rijd ik terug naar het hotel, lees ik nog iets en val ik vrij vlot in slaap.