BLOG VRIJDAG 22 SEPTEMBER 2017 DAG 12 Mickey's Halloween Party
Vandaag stond er iets op het programma waar ik al lang naar uit heb gekeken, Mickey's Halloween party in Disneyland Resort.
Weken van te voren bekeek ik de website van Disney om te zien wanneer deze avonden gepland stonden, maar pas eind augustus stonden de dagen online. Eindelijk, want hier hing mijn gehele planning vanaf wat ik die week nog meer kon gaan doen.
Tijdens mijn week dat ik hier in Anaheim ben stonden twee avonden gepland, woensdag en vrijdag. Ondanks dat de vrijdagavond duurder is, heb ik toch voor de vrijdag gekozen omdat mij dat een leukere avond leek. Ik bestelde dus online een ticket voor $105,-, vanaf 16.00u mocht ik hiermee het park op en het feest zou vanaf 19.00u beginnen tot 00.00u.
Aangezien het park tot 19.00u open is voor de reguliere bezoekers, besluit ik pas om 18.00u het park in te gaan. Bij de ingang laat ik mijn voucher scannen vervolgens krijg ik een toegangskaartje. Als ik iets verder door loop krijg ik een armbandje om, daardoor weten de cast members dat je betaald heb voor het Halloween event en kunnen ze de mensen die dus om 19.00u het park moeten verlaten (de mensen zonder bandje) makkelijker herkennen. Tevens krijg ik een tasje voor trick and treat.
Als eerste loop ik naar het kasteel toe, ik wil graag een foto van mij voor het kasteel hebben. Er staat een fotograaf van Disney foto's te maken en ik ga in de rij staan. Na een half uur ben ik eindelijk aan de beurt, maar de fotograaf twijfelt of ik wel in de rij heb gestaan. Ze verwijst me naar de rij en dat ik daar moet aansluiten. Ik leg haar uit dat ik al dertig minuten in de rij heb gestaan en het nu mijn beurt is. Ze zegt dat ze alleen maar groepen heeft zien staan, dus ik zeg nogmaals dat ik daar tussen heb gestaan... Hoe weet zij nou wie er bij welk(e) gezelschap/familie hoort?! Uiteindelijk mocht ik dan toch op de foto, maar dit ging niet van harte en ook geen excuus. Erg jammer.
Ik loop daarna onder het kasteel door richting Fantasyland. Ik begin met Snow White's scary adventure en als de rit er bijna op zit stopt de attractie en gaan de lichten aan. Blijkbaar is er iets technisch mis en moeten we worden geëvacueerd.
Vervolgens loop ik naar de overkant, Peter Pan's flight en ook deze attractie heeft tijdelijke technische problemen, waardoor de wachttijd wat langer duurt. Gelukkig na een half uurtje kan ik de vlucht maken. Als ik naar Mr. Toad's Wild Ride loop, word ik daar tegen gehouden, want ook deze attractie heeft technische problemen. Nou dat gaat lekker zo.. maar gelukkig lost het allemaal snel op en heb ik daarna geen technische problemen meer ervaren.
In het begin, tot een uurtje of acht, moest ik steeds mijn armband tonen om te bevestigen dat ik betaald heb voor het event. In het begin zag ik inderdaad ook nog aardig wat mensen zonder bandje rond lopen, maar na een uurtje of acht niet meer.
Deze avond was niet uitverkocht, die van woensdag wel, maar het was gezellig druk. Wachttijden waren er bijna niet, de langste rij was uiteindelijk voor Haunted Mansion holiday, met 25 minuten. En wat is deze attractie mooi qua details. Het is geheel is Halloween en kerststijl, inclusief bijbehorende muziek en geuren. Ik weet niet hoe deze attractie er normaal uit ziet, aangezien het nu gethematiseerd is voor de feestdagen, maar het was nu geïnspireerd op Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas. Ik heb deze film nog nooit gezien, maar ga daar binnenkort toch maar eens verandering in brengen, want het ziet er leuk uit. De rest van de attracties kon je zo instappen of moest je hooguit vijf minuten wachten, echt ideaal!
Tijdens dit event zijn er speciale karakters waarmee je op de foto kunt gaan, dit heb ik niet gedaan. Er waren twee parades, Headless Horseman Rides again + Frightfully Fun Parade, deze laatste heb ik gezien en die was erg leuk. In deze parade liepen /reden allemaal Villians/slechterikken mee, zoals Frollo (klokkenluider van de Notre Dame), Jafar (Aladdin), Cruella (101 Dalmatiers), Gaston (Belle & het beest), karakters uit The nightmare before christmas, etc. Er waren echt hele mooie paradewagens, eentje had bijvoorbeeld effecten dat het net leek alsof er geesten zweefden op de wagen.
Voor de rest waren er op diverse plekken kraampjes met snoep en (gezonde) snacks. Deze stonden op plekken opgesteld waar je een soort laantje af moest lopen en dan meerde kraampjes tegen kwam. Er was geen limiet aan de keren dat je langs mocht komen lopen, maar per keer kreeg je hooguit 1 zakje of 2 snoepjes per kraampje. Over het park waren negen van dit soort trick-or-treating gebieden gecreëerd.
Toen ik deze avond richting het park liep, zag ik mensen met lege boodschappen tassen lopen en ik vroeg me af waar ze die voor nodig hadden. Nou, al snel begreep ik waarom. Je krijgt zo veel snoep & snacks! Het tasje wat ik aan het begin van de avond had gekregen was al snel veel te klein en niet sterk genoeg.
De sfeer tijdens deze avond was echt fantastisch en wat zijn de volwassenen en kinderen leuk verkleed. Dat is echt al een attractie op zich. Ik zag de mini versie van Indiana Jones, er was een Mary Poppins met Bert en een pinguin, drie aliens (broertjes), moeder was Slinky, vader was Lotso en opa en oma waren mr & mrs Potato head. En zo zijn er nog zo veel meer voorbeelden! Ik was duidelijk underdressed.
Dus ben je een keer in september of oktober in de buurt van Disneyland Anaheim of Disneyworld Orlando? Ga naar zo'n avond, het stelt echt niet teleur!
BLOG DONDERDAG 21 SEPTEMBER 2017 DAG 11
Zoals ik gisteren al schreef staat er vandaag weer een dagje uit op het programma, namelijk "Movie Stars' homes tour & Warner Bros Studio's VIP tour".
Vandaag is het precies een jaar geleden dan mijn opa, de vader van mijn vader, is overleden en ik wilde deze dag wel iets leuks gepland hebben staan. Tijdens mijn vakantie wilde ik graag een dagje naar Hollywood Boulevard, maar ik had ook leuke verhalen gehoord over de Movie Stars' home tour, dus besloot dit samen te combineren. Toen ik op zoek ging naar de juiste aanbieding, kwam ik deze tour tegen, in combinatie met de Warner Bros Studio's tour. Zoals ik al eerder in een blog schreef ben ik een filmliefhebber, dus ik besloot deze complete dagtour te boeken via de website attractionticketsdirect.ie waar ik ook mijn Disneytickets heb besteld. De dagtocht wordt uitgevoerd door Starline Tours.
Maandag heb ik mijn boeking telefonisch herbevestigd en ik kreeg toen te horen dat ik tussen 8.15-8.30u voor mijn hotel klaar moet staan op opgehaald te worden. Tijdens mijn boeking had ik opgegeven dat ik op eigen gelegenheid naar het hoofdkantoor zou komen en geen gebruik wilde maken van de ophaaldienst, maar dat mocht niet, ik moest worden opgehaald.
Dus daar sta ik dan met mijn goede gedrag, om 8.10u buiten in de kou en regen en maar te wachten, wachten, wachten.. Uiteindelijk ben ik erg blij als ik om 8.45u een busje van Starline aan zie komen rijden. Ik heb nog niet koud mijn gordel om (bij wijze van spreken) en we stoppen alweer. Blijken we bij het hoofdkantoor te zijn, dat 1 minuut rijden van mijn hotel ligt. Ik had dus toch echt beter kunnen gaan lopen, dan was ik veel sneller geweest.
Ik moet me melden bij de balie, waar ik door iemand word geholpen die vandaag niet zo veel plezier in haar werk heeft. Ze is ook nog eens zeer moeilijk te verstaan, ik moet mijn oor bijna op de intercom neer leggen, maar uiteindelijk begrijp ik dat ik in bus 91 moet stappen en we om 9.00u vertrekken. Ik krijg twee vodjes in mijn handen gedrukt en dat blijken mijn toegangstickets voor vandaag te zijn. Voor de $125,- die ik voor deze dag betaal had ik wel iets mooiers verwacht dan een soort pinbonnetje. Maar goed zolang ik er maar mee binnen gelaten word.
Om 9.10u, dus tien minuten later dan gepland, vertrekken we met totaal veertien personen in een soort vergrote pausmobiel richting Los Angeles. Tijdens de gehele rit vertelt de chauffeur niets, vertelt ook niets over hoe de dag eruit ziet qua planning en stelt zich niet eens voor. Wat ik dan weer typisch Amerikaans vind, is dat er op de terugreis opeens een grote geplastificeerde poster hangt met daarop de tekst dat Nick (zo heet hij blijkbaar) het een eer vindt om onze chauffeur te zijn vandaag en dat een fooi erg op prijs wordt gesteld! Ik weet dat dit gebruikelijk is hier, maar niemand heb ik hem een fooi zien geven. Dit zegt denk ik wel genoeg...
Het is druk op de weg, dus we komen later in Los Angeles dan gepland. We worden rond 11.00u op een locatie afgezet waar we blijkbaar moeten overstappen naar een ander busje. Ook hier is de communicatie slecht, we moeten zelf vragen naar het hoe en wat. We blijken te beginnen met de Movie stars homes tour en deze duurt 2 uur.
Het busje laat op zich wachten en uiteindelijk komt deze ons pas om 11.30u oppikken. Het is een open Van, waardoor we goed zicht hebben. Onze chauffeur vindt zichzelf enorm grappig, maar daar is hij de enigste in . Het is echt zo'n overdreven Amerikaan, die totaal niet oprecht lijkt/is. Wat een zakkenwasser! Onze groep was over het algemeen allemaal down to earth (1 Engels stel, 2 Amerikaanse vrienden en voor de rest allemaal Australiërs), dus wij gingen ook niet mee in zijn hysterische gedrag. Bij elk huis van een ster, een bekende straat en bekende woonwijken wilde hij dat we gingen juichen of "aaah" zouden roepen. Niemand deed mee...
Ook bij hem hing er een bordje met de tekst dat tips/fooien erg worden gewaardeerd en $8,- a $10,- per persoon is aanbevolen...
De tour is leuk. We rijden vooral langs huizen van muzikanten zoals Bruno Mars, Katy Perry en Paul McCartney. In de brochure staat dat je langs minimaal dertig huizen rijdt waar bekende mensen wonen of hebben gewoond en dat klopt ook. We stonden boven op een berg en in de verte in de vallei ligt een woonwijk waar veel filmsterren wonen en de chauffeur noemde er al minimaal tien op, dan gaat de teller hard .
Verwacht daar dus eigenlijk niet te veel van, het zijn vooral voormalige huizen waar je langs rijdt of van wat minder bekende artiesten. De route is wel erg leuk en doordat je de bergen in gaat heb je prachtig uitzicht over de stad. Je komt met deze tour ook op plekken waar je zelf waarschijnlijk niet zo snel met de auto heen zou rijden, ik in ieder geval niet, dus ik heb weer nieuwe indrukken van Los Angeles en Hollywoodland opgedaan.
Om 13.15u worden we weer afgezet op de plek waar we de tour zijn gestart en stappen daar weer over in ons eigen pausmobiel. Onze chauffeur brengt ons naar de Warner Bros movie Studios en we komen daar om 13.45u aan. De chauffeur meldt ons binnen aan, maar voordat wij naar binnen mogen moeten we eerst door de security. Vervolgens krijgen we een entreeticket en worden we naar een zaaltje geleid. Hier wordt een filmpje getoond over de history van de gebroeders Warner Bros en hoe het allemaal begonnen, dit filmpje wordt gepresenteerd door Ellen DeGeneres. Na het bekijken van deze vijf minuten durende film worden we voorgesteld aan onze tourguide voor vanmiddag, Jonathan. Wat een leuke vent! Goede humor, maar ook erg oprecht, een echte topper! Iedereen van de groep werd enthousiast van hem en we deden actief mee, echt een totaal andere beleving dan bij de vorige tour. Het enigste minpuntje is dat hij graag in de derde persoon spreekt. Misschien dat ik daarom zijn naam zo goed onthouden heb?!
Jonathan leidt ons naar een elektrisch karretje waarin we plaats moeten nemen. Hierin worden wij rond gereden over het terrein. Het doet me erg denken aan de boodschappenshuttle die wij in het dorp hadden voor de ouderen en minder mobiele inwoners van Badhoevedorp.
Wij rijden langs heel veel grote studio's voor films en tv-series. Op het moment dat wij er waren werd de Ellen show opgenomen. Hier hebben we alleen niets van mee gekregen. We rijden langs diverse buitendecors en Jonathan legt van alles uit over de geschiedenis, waar de decors allemaal in gebruikt zijn, etc. Het valt me op dat het vooral over tv-shows gaat, zoals Pretty Iittle liars, the big bang theory, Gilmore girls, ER, Friends, etc. Al deze series kijk ik niet of heb ik nooit gekeken, dus zegt mij niet zo heel veel.
We stoppen een paar keer voor een paar interessante tussenstops. Bijvoorbeeld een tentoonstelling met kostuums en filmattributen, op dit moment van Harry Potter, The fantastic beast, Batman vs Superman en Wonderwoman. Heel erg gaaf! We zijn ook in een studio geweest waar diverse vervoersmiddelen uit de Batmanfilms stonden, zoals de Batmobiel en de motors. Ik vond sommige in de films er al eng uitzien, maar in het echt is het helemaal indrukwekkend.
We bekijken tijdens de tour ook nog een echte set van een tv-serie waar ik de naam even van kwijt ben . Uiteindelijk worden we bij studio 49 afgezet en daarin is nog een tentoonstelling over hoe films en tv-series bedacht en gemaakt worden. Je mag er zelfs je eigen filmpje opnemen op de motor van Batman of op de vliegende bezem van Harry Potter. Er zijn diverse fotomogelijkheden, bijvoorbeeld op de set van Friends of je mag op de foto met een echte Oscar uit de jaren '40. Als afsluiting is er nog een souvenierswinkel met leuke spullen die met film en televisie te maken hebben.
Ik stap vervolgens weer in het karretje en word terug gebracht naar de hoofdingang waar onze chauffeur ons al op staat te wachten. Om 16.45u vertrekken we weer richting the walk of Fame, om daar twee mensen op te pikken die niet zijn mee gegaan met de tour, maar voor de hop-on-hop-off bus hebben gekozen. Hier komen we 17.10u aan en vervolgens rijden we direct door, terug naar Anaheim. We worden allemaal bij ons hotel afgezet en dat vind ik nu niet zo erg. Ik ben moe van het zonnetje dat af en toe door is gebroken en van de indrukken. Onderweg val ik zelfs even in slaap, ik hoop dat ik niet gesnurkt heb.
Jammer genoeg was de planning vandaag te strak en hadden we geen tijd om The Walk of fame te bekijken. Hier baalde ik wel van! Niet dat ik zo graag de Walk of fame wil bekijken, dat heb ik al twee keer eerder gedaan, maar ik wilde heel graag naar Ghirardelli's. Hier kun je een sorbet "ijsje" kopen en daar krijg je dan een Disneypin bij. Ik had er veel over gehoord en gelezen en wilde er graag zelf een keer een ijsje eten en de experience beleven, maar goed dan moet ik hier maar weer voor een vierde keer terug komen, héél vervelend! Wie gaat er volgend jaar mee?
De dag heeft zeker als een goede afleiding gewerkt en ik heb me goed vermaakt, of zoals Jonathan zou zeggen: "Lesley heeft een fijne en indrukwekkende dag gehad!"
BLOG WOENSDAG 20 SEPTEMBER 2017 DAG 10
Vandaag zit de helft van mijn vakantie er alweer op en wat vliegt de tijd!
Mijn ochtend begint rustig. Ik lees wat, Facebook en kijk wat televisie. Jammer genoeg is er geen leuk programma op mijn favoriete zender History Chanel, dus ik zap een paar keer de 77 kanalen voorbij. Uiteindelijk kijk ik de "fantastische" speech van first lady Melanie Trump. "Wat kan die meid hockeyen!" Zou Chantal Janzen zeggen. En voor de rest kijk ik naar spelletjes die al jaren niet meer bij ons op tv zijn, zoals The price is right, maar waar je toch onverwachts fanatiek aan mee gaat doen. "Nee, niet dat gordijn, kies nummer drie!". "Nee, dat is veel meer waard!" Ik vermaak me prima!
In de middag ga ik lekker even winkelen. Vorig jaar heb ik Walmart ontdekt en daar wil ik wel even naar toe. Walmart is een hele grote supermarkt, maar verkopen ook kleding, feestartikelen, huisraad, etc. Er ligt er alleen geen één op loopafstand, dus ik ga met het openbaar vervoer. Dit is prima te doen en dankzij Googlemaps ben ik goed voorbereid waar ik op de bus moet stappen en bij welke halte ik uit moet stappen.
De chauffeur helpt me goed en legt uit hoe het werkt. Een enkeltje is $2,- en een dagkaartje blijkt $5,- te zijn, dus ik kies voor dat laatste. Het geld stop je gepast, dit kan met muntjes of biljetten, in een machine die bij de chauffeur staat en dan komt er een buskaartje uit. Als ik op een andere bus stap moet ik dit kaartje in een gleuf stoppen, in dezelfde machine als waar je betaald en dan gaat er een groen lampje branden, krijg je je kaartje terug en mag je plaats nemen in de bus.
Om aan te geven dat je bij de eerst volgende halte wilt uitstappen, moet je aan een koord trekken en dan gaat er een belletje af en weet de chauffeur dat je uit wilt stappen.
De rit duurt hooguit 15 minuutjes en dan moet ik nog vijf minuutjes lopen naar Walmart. Het aanbod qua kleding is bij deze Walmart niet zo groot, maar ze hebben wel erg leuke dingen. Uiteindelijk slaag ik voor een leuke spijkerbroek en een shirt die ik ga dragen tijdens het Disney Halloweenfeest waar ik vrijdag heen ga (daar lezen jullie vrijdag/zaterdag meer over). Ruim twee uur lang ben ik binnen geweest, de tijd vliegt hier altijd zo voorbij. Ik had gezien dat er ook een Dollar tree winkel in de buurt moest zitten en dat blijkt zo te zijn! Bij Dollar tree zijn alle spullen $1,- per stuk, maar daar komt nog wel tax/belasting bij. Ook hier ben ik een tijd aan het rond kijken en zeker een uur binnen. Ze hebben hele leuke Halloweenspullen, maar jammer genoeg heb ik daar de ruimte niet voor in mijn koffer. Uiteindelijk slaag ik voor een heel schattig kerstboompje (ik ben er klaar voor!), een landkaart van de Verenigde Staten met daarop alle staten en sluitzakjes/zipperzakjes van Minnie & Katrien en met Disney princessen er op. Ze hadden ook Mickey met Donald, maar die vond ik qua afbeelding toch minder leuk. Goed geslaagd verlaat ik de winkel.
Ik besluit om toch ook nog naar een outletwinkelcentrum te gaan. Deze had ik eigenlijk voor vrijdag gepland, maar aangezien de bus waarmee ik weer terug zou gaan naar mijn hotel, als ik iets langer blijf zitten, er toch langs rijdt besluit ik om het maar naar vandaag te verschuiven.
De rit duurt 20 minuutjes en daarna moet ik nog zo'n 10 minuutjes lopen naar The Outlets of Orange. Ik ben hier vorig jaar ook al geweest met met ouders en het is niet zo'n grote outlet, maar voor nu een prima uitje. Ik heb al plannen voor vanavond om te gaan eten, maar anders waren hier ook genoeg mogelijkheden geweest. Jammer genoeg slaag ik niet en ga ik zonder nieuwe aanwinsten weer terug richting mijn hotel.
Tegenover de halte waar ik uitstap ligt Outback, één van mijn favoriete restaurants in Amerika. Altijd als ik in Amerika ben wil ik minimaal 1 keer bij een Outback eten. Ze hebben heerlijke biefstuk en ik kan me hier dus al vanaf het plannen van een vakantie naar Amerika op verheugen. Vandaag is het dan eindelijk zo ver en heb ik tijd om hier te gaan eten en ook deze keer stelde het niet teleur. En terwijl ik dit blog schrijf, lig ik heerlijk uit te buiken op mijn bed.
Straks ga ik nog even naar Downtown Disney en dan ga ik het vanavond niet al te laat maken want morgen staat er weer een dagtocht op het programma!
*Jammer genoeg ben ik vandaag niet toe gekomen aan een blog schrijven over Disney. Ik wil dit niet zomaar even tussendoor doen en schrijven kost veel tijd. Ik ga er zeker over schrijven, maar ik weet nu even niet welke dag dat zal worden, sorry!
BLOG DINSDAG 19 SEPTEMBER 2017 DAG 9
Zoals je misschien gemerkt hebt, heb ik gisteren geen blog geschreven. Ik zal in het blog van vandaag en morgen schrijven wat ik onder andere gisteren heb gedaan.
Maar laat ik beginnen bij wat ik vandaag heb gedaan! Vandaag stond er een dagtocht op de planning, namelijk naar de Universal studios Hollywood! Deze heb ik geboekt via Take tours en bleek te worden uitgevoerd door Luxbus America.
In de boekingsbevestiging stond dat je 24 -48 uur van te voren de boeking telefonisch moet bevestigen, ondanks dat je al een bevestiging hebt gehad en betaald. Aangezien ik donderdag nog een andere dagtocht via een andere organisatie gepland heb staan en ook deze telefonisch moest bevestigen, heb ik dat gisteren maar beide gedaan.
Nou ja, ik schrijf dat wel zo eenvoudig, dat is het voor mij niet. Ik weet niet beter dan dat ik telefoonangst heb en kan hier dus enorm tegenop zien. Dit gebeurde in dit geval al bij het lezen van deze zin in de bevestiging die ik een paar weken terug kreeg: "you must re-confirm your booking and pick-up arrangement by calling".
Oke, eens even de website goed bekijken... is het echt alleen mogelijk door te bellen, kan ik niet mailen? Nee, waar ik ook kijk of naar google, ik moet dit telefonisch doen. Aangezien de telefoon op mijn kamer niet werkt, mag ik bij de receptie bellen. Ik probeer nog de receptioniste te strikken, maar ik moet het toch echt zelf doen. De telefoon gaat over, ik krijg een bandje, vervolgens krijg ik iemand aan de lijn. Ik leg al hortend en stotend uit waar ik voor bel en vervolgens geeft die knakker aan dat ik even moet wachten, blijk ik te worden doorverbonden. Krijg ik weer iemand anders aan de lijn en kan ik opnieuw mijn verhaal doen. Mijn Engels is al grammaticaal niet goed, maar nu bak ik er helemaal niets van. Uiteindelijk heeft hij mijn boeking kunnen vinden en is alles bevestigd. Ik moet uiterlijk 8.05u klaar staan voor een hotel die aan de andere kant van mijn hotel ligt de bus komt mij rond 8.15u op pikken.
Goed, dit is gelukt, nu nog nummer twee. De lijn is enorm slecht en ik versta daardoor de dame aan de andere kant niet zo goed. Ik moet mijn naam spellen en hoe vaak ik dit ook van te voren al oefen, omdat ik weet dat ze hierom vragen, haal ik weer de a en e door elkaar. Ik heb geen idee wat ze er uiteindelijk van heeft gemaakt, ik merk dat donderdag wel. Ik ben blij als dat laatste telefoontje er op zit! Nu alleen nog een keer als ik in Toronto ben, maar daar wil ik nu nog niet te veel bij stil staan...
Vandaag gaat dus op tijd mijn wekker en sta ik om 8.05u klaar voor het hotel. Ik had de laatste tijd veel slechte recensies gelezen over Luxbus en dan specifiek over het feit dat ze vaak veel te laat komen, maar dit is gelukkig vandaag niet het geval en om precies 8.15u stopt de bus bij mijn halte. We halen nog meer mensen op en na een uurtje rijden we eindelijk richting de studio's. Onderweg vertelt de chauffeur ons meer over de omgeving en geeft wat lokale tips voor in Anaheim. Onderweg komen we onder andere langs de locatie waar de autorace uit de film Grease gefilmd is. Echt enorm leuk om te zien, al is het natuurlijk gewoon maar een stuk asfalt, ik herkende het echt uit de film. Toch maar weer eens kijken als ik terug ben.
Om 10.15u worden we voor de studio's afgezet, waar we eerst door de security moeten. Ik loop door het detectiepoortje en anders dan bij Disney gaat hier de tas door de scanner. Dit verloopt vlot en ik kan direct naar de ingang lopen met het entreekaartje dat we al in de bus hebben gekregen. Het park sluit vandaag om 18.00u en de bus vertrekt om 18.15u dus ik heb alle tijd.
In 2014 ben ik hier ook al geweest en toen waren ze nog bezig met het bouwen van het Harry Potter gedeelte, The wizarding world of Harry Potter. Inmiddels zijn die werkzaamheden afgerond en ik was toch wel heel nieuwsgierig hoe het was geworden. Ik besluit dan ook om in dit gedeelte te beginnen.
Ik begin met de attractie Flight of the Hippogriff, een achtbaan. Er is geen wachtrij en ik kan meteen instappen. Deze achtbaan is leuk voor kinderen, hij staat bekend om familievriendelijk, dus dat geeft wel aan hoe snel deze ging. Niet dus
Ik loop direct door naar de tweede en laatste attractie van het Harry Potter gedeelte, Harry Potter and the forbidden journey. Grote tassen mogen niet mee in deze attractie en moeten in een locker worden geplaatst. De eerste twee uur mag je deze gratis gebruiken. Nadat ik eindelijk mijn rugtas in een locker kon plaatsen, dat was mijn eerste en vrijwel enigste rij van vandaag, vervolg ik mijn weg richting de single riders rij. Het is erg donker binnen en ik kan me slecht oriënteren. Op een gegeven moment houdt de rij op en zou het aan de overkant door moeten lopen, maar ik zie geen hand voor ogen. Als een medewerker me de juiste richting op duwt, kan ik mijn weg vervolgen en mag ik ook hier direct instappen. En wat is deze attractie gaaf! Je zit met maximaal vier mensen naast elkaar en door de bewegingen die deze stoelen maken lijkt het net alsof je op een vliegende bezem zit. Je volgt Harry Potter door verschillende decors heen, die worden ondersteund door beeldmateriaal op een groot scherm. Ik zal niet te veel verklappen, maar de scene met de spinnen bezorgd me nog de bibbers, wat zijn die eng!! Ik twijfel even of ik deze spinstress nog een keer aan kan, maar besluit deze attractie meteen nog een keer te doen, aangezien het nu nog rustig is. Ik hoef gelukkig niet eerst naar buiten te gaan, om vervolgens weer het hele stuk opnieuw te lopen, ik mag direct aansluiten in de rij. Ondanks dat ik weet wat er gaat komen, heb ik toch bij een bepaalde scene eventjes de binnenkant van mijn ogen bekeken...
Ik besluit later de winkeltjes in dit gedeelte te bekijken, maar eerst verder te lopen. De volgende stop is Studio tour, daar is de wachttijd 20 minuten. In deze attractie rij je met een tram langs diverse Universal studio's en buiten decors. Daarnaast zijn er twee 3D-attracties, Hong Kong en Fast & Furious. Dit is echt één van mijn favoriete attracties hier in de studio's, maar dat komt denk ik ook omdat ik zo'n filmliefhebber ben. Er blijken diverse programma's vandaag gefilmd te worden, onder andere The Voice, dus af en toe wordt de tour ook even stil gelegd omdat er ergens gefilmd wordt en we stil moeten zijn. Jammer genoeg zien we geen sterren, ik bedoel dan natuurlijk bekende acteurs. Wel rijden we langs trailers die voor de acteurs zijn, de cateringwagen en zien we twee dames met een kledingrek vol kleding voorbij lopen. De Hong Kong 360 3D heeft hele gave effecten, ik heb soms echt het idee dat King Kong naast me staat. Heel knap wat ze met 3D effecten en computers kunnen creëren. Het gedeelte met Fast & Furious sprak mij minder aan. Waarom? Kan ik niet zo goed uitleggen, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niets met die films heb. Na 60 minuten is er een einde gekomen aan deze tour. Ik overweeg nog even of ik de tour nog een keer zal doen, met de kans dat ik nu wel bekende acteurs tegen kom, maar ik besluit toch mijn tijd te gebruiken voor de andere attracties.
Ik vervolg mijn weg naar The Simpson ride en de wachtrij is daar 40 minuten, de langste van vandaag! Dan zul je denken dat het een waanzinnige attractie is, dat klopt, waanzinnig slecht... De voorfilmpjes die worden getoond in de verschillende wachtruimtes zijn leuk, maar de attractie zelf viel wederom tegen. Had ik het drie jaar terug toch goed gezien . Je zit in een attractiekarretje en deze beweegt mee met de beelden die je op een tv-scherm ziet, maar voor de rest kan ik me het verhaal niet eens meer herinneren...
Snel door naar het volgende gedeelte. Hiervoor moet ik naar een lager gelegen deel van het park, dat bereikbaar is via drie roltrappen. Hier liggen de meest heftige attracties van het park, maar ik besluit eerst om te lunchen. Niet heel handig voor een paar pittige attracties, maar anders wordt het helemaal zo laat dat ik ga eten. Ik ben fan van de Panda Express, dit is Aziatisch eten. Normaal kun je je eigen menu samenstellen, maar hier op het park werken ze met vijf vaste menu's zie ik. Ik kies menu 1, chow mein en witte rijst met broccoli, beef en kip. Het smaakt weer enorm lekker. Ik blijf even wat langer zitten, zodat de maaltijd goed kan zakken.
Na de lunch begin ik bij transformers the ride 3D, ik maak gebruik van de single rider rij en mag weer direct instappen. Hier in de Universal studios hebben ze enorm veel 3D-attracties en ik kan me herinneren dat ik daar drie jaar geleden zo teleurgesteld over was. Inmiddels is 3D en 4D toch meer gewoonte geworden en heb ik er minder problemen mee, zolang er maar genoeg actie in de attractie zit.
Bij de attractie van Transformers is het verhaal dat de auto waarin we zitten uit de handen/banden moet blijven van de bag guys en uiteraard lukt dit. Ondanks de vele bewegingen en heen en weer geschud in de attractie merk ik niet dat ik niet zo lang terug geluncht heb, gelukkig. Ik besluit het bij 1 keer te houden en vervolg mijn weg naar de tweede attractie in dit gebied, Revenge of the mummy the ride. Ook in deze attractie mag je geen grote tas, dus ik stop mijn spullen weer in een kluisje. De reguliere wachttijd is 5 minuten, maar ik besluit toch via de single rider te gaan en ook nu mag ik gelijk instappen. Het verhaal is niet zo spectaculair , je ziet wat mummies en je wordt door de schaduwen achtervolgd, maar de rit is gaaf! De kar waar je in zit schiet vooruit en achteruit, maar voor je het weet is het alweer afgelopen en daarom besluit ik deze nog een keer te doen!
Daarna is er nog één attractie over in dit gedeelte, Jurassic park the ride! Ik kan me herinneren dat ik deze heel erg leuk vond, maar dat er wel iets mee was, maar wat was dat ook alweer?! Als ik eenmaal in de attractie zit, weet ik het weer! Zorg er voor dat je niet in de eerste rij zit! En waar zit ik? De eerste rij!!!
Met deze attractie ga je met een boot langs diverse soorten dino's en langs scenes waarbij dino's met elkaar vechten. Af en toe spuwen ze water, niet echt een probleem, maar je maakt met deze boot ook twee keer een val naar beneden en daar gaat het mis. Aangezien het water over de punt van de boot gutst, stroomt het op de voorste rij naar beneden...resultaat? Twee doorweekte schoenen, doorweekte broek en doorweekte top. Nee, deze attractie heb ik niet nog een tweede keer gedaan.
Gelukkig zag je niet dat ik doorweekt was, als je het niet wist, maar ik liep niet echt comfortabel door het park. In het begin had ik zo'n loopje alsof ik net in mijn broek had gepoept... tegen de tijd dat ik weer de bus in moest, was het gelukkig grotendeels opgedroogd, maar mijn broek hangt nu verder op te drogen.
Goed, maar snel iets zonder water op zoeken. De minion, Despicable me attractie, weer een 3-D ride. De wachttijd is dertig minuten, gelukkig heb ik nog genoeg tijd. Ik heb een zwak voor Gru en zijn vriendjes de Minions (Ba-na-na), dus dit blijf ik leuk vinden. Gru heeft een jaar geleden zijn drie dochters geadopteerd en dat moet gevierd worden, alleen heeft Gru geen tijd. Hij moet nieuwe Minions trainen en de meiden willen graag helpen, maar dit gaat niet helemaal goed. Bij de ingang van deze attractie is het mogelijk om met Gru of de Minions op de foto te gaan.
Ik zie op de kaart dat er in de buurt een horrorhuis ligt, gebaseerd op The Walking dead. Ik verwachtte wel wat enge dingen, maar dit was super eng! De acteurs deden het fantastisch! Ik heb denk ik nog nooit zo hard gegild en ik hing bijna in de lamp van schrik. De gedachte dat het acteurs zijn en ze ons niet mogen aanraken maakte het iets dragelijker, maar het laatste stukje heb ik op een drafje afgelegd. En als je dan buiten staat is het eerste wat ik dacht: Nog een keer!! Dit heb ik uiteindelijk toch maar niet gedaan
Ik ben hierna terug gelopen naar het Harry Potter gedeelte. Ik heb de winkels bekeken en er bleek nog een attractie te zijn, Ollivanders. Met een groep van ongeveer 25 mensen kom je in een kamer met allemaal toverstokken. Er wordt 1 persoon uit het publiek gekozen en deze gaat dan toverstokken testen en uiteindelijk is er 1 die bij deze persoon past. Wordt erg leuk aan elkaar gepraat het lijkt alsof er echt getoverd wordt.
Om 17.00u begon er een show die ik graag wilde zien, omdat ik die de vorige keer zo leuk had gevonden en ook deze keer stelde het niet teleur. In de show Animal Actors spelen dieren de hoofdrol. Deze dieren spelen in films en/of commercials en tijdens de show zie je hoe deze dieren dat is aangeleerd. Er zit veel humor in de show, dieren die bewust het niet goed doen, maar ook de interactie tussen het publiek en de trainers op het podium is erg leuk. Er is bijvoorbeeld een papegaai die alleen naar je toe komt vliegen als je een briefje van $1,- in je handen hebt. Het beestje weigerde de eerste paar keer te vliegen, maar uiteindelijk lukte de truc en vloog deze naar de vrouw die voor mij zat. Er waren voor de rest uilen die te zien waren in Harry Potter films en een hond die een van de puppy's was uit de film Superpuppy's of iets dergelijks.
De show was om 17.30 afgelopen en ik besluit bij de Starbucks wat te drinken te halen en stuit daar op twee bekers voor mijn collectie! Voor de rest bekijk ik nog wat winkels en om 18.00 loop ik richting de bus. We vertrekken op tijd, met iedereen aan boord en ik word om 20.15u weer afgezet vlakbij mijn hotel.
Ik heb vandaag twee shows niet gezien. Waterboys, omdat ik die de vorige keer al heb gezien en ik deze niet nog een keer hoefde te zien en de Special effect show. Die laatste had ik wel willen zien, maar qua tijden is dat niet gelukt.
Ik kijk terug op een topdag! Veel gedaan, niet te druk en The wizarding World of Harry Potter is erg mooi geworden. Ze zijn nu weer aan het verbouwen in het park, ik miste de Shrekattractie, maar ik zag dat er een Kung fu Panda-attractie voor terug komt. Ik ben benieuwd!
BLOG ZONDAG 17 SEPTEMBER 2017 DAG 7
Ik heb heerlijk geslapen en zelfs uitgeslapen!
Belofte maakt schuld, dus ik ben mijn dag begonnen met het uitzoeken van de foto's van de afgelopen zes dagen. Mijn digitale camera kan ik via wifi verbinden met mijn telefoon en iPad en op die manier de foto's downloaden op deze apparaten. Jammer genoeg lukt het me niet om verbinding te krijgen, in ieder geval dat geeft mijn camera aan. Als ik na diverse pogingen op mijn telefoon kijk, zie ik dat de foto's toch gedownload zijn. Vreemd, maar fijn dat het toch is gelukt. Vervolgens moest ik deze foto's naar de website downloaden van Reis mee. Ik had alle foto's geselecteerd die ik geschikt vind voor bij mijn blog, ik moet selectief zijn want ik kan totaal maar 200 foto's plaatsen (heb er totaal al ruim 800 gemaakt ), en probeer die te downloaden. Ik klik per ongeluk op het verkeerde knopje waardoor alles foto's die ik uitgekozen had niet meer geselecteerd zijn en ik weer opnieuw kan beginnen.
Vervolgens toen ik alles weer geselecteerd had en nu wel het juiste knopje indrukte, willen de foto's niet downloaden op de site... Dan maar stuk voor stuk downloaden... Ze komen ook nog eens in de verkeerde volgorde op de site, dus alles handmatig verslepen in de juiste volgorde. Al met al ben ik er ruim 2,5 uur mee bezig.
Dus tijd voor ontspanning! Rond 14.00u ga ik richting Disney California Adventure. Veel later dan gepland, maar gelukkig genoeg tijd aangezien het park tot 22.00u open is vanavond.
Als eerste loop ik richting Soarin, één van mijn favoriete attracties, maar de wachttijd is 90 minuten en daar heb ik nu even geen zin in. Ik besluit door te lopen en vanavond deze attractie te gaan doen. Ik kom vervolgens langs Grizzly river Run. Dat is een attractie met een rond bootje dat een parcours aflegt waarbij je nat kan worden, erg nat. Dat laatste is me gelukkig bespaard gebleven, maar ik vervolg mijn weg met één doorweekte schoen, nat haar en een broek die voor de helft nat is geworden waardoor het lijkt alsof ik de spanning niet aan kon en mijn plas heb laten lopen...
Normaal gesproken is het zo opgedroogd, maar ik had vandaag de pech dat het niet zo heel erg warm was, ik denk zo'n 24 graden, waardoor ik 's avonds nog met een deels natte broek rondliep. Deze attractie skip ik de komende dagen dus maar.
Vandaag had ik mijn pins mee genomen, omdat er op zondag mogelijk mensen in het park zouden zitten om mee te kunnen ruilen, maar ik heb ze jammer genoeg niet gevonden. Ook met de castmembers (zo wordt het personeel genoemd) valt het ruilen enorm tegen. Er zitten alleen maar scrappers (nep/namaak pins) op hun lanyards of op de pinborden. Dit was vorig jaar echt wel anders! Enorm jammer, want ik vind ruilen met de castmembers juist één van de leukste onderdelen van het pintraden.
De ene na de andere attracties kan ik vandaag afstrepen. De wachtrijen zijn prima te doen, zo'n 30 a 45 minuten. Sommige attracties hebben een single riders lane, dat is een rij waar iedereen gebruik van mag maken. Over het algemeen is de wachtrij korter dan in de reguliere rij, maar je wordt wel gescheiden van je groep, je bent namelijk opvulling voor de lege plekken in de attractie. Aangezien ik toch alleen ben, is dit voor mij ideaal.
Voor de attractie Radiator Springs racers, een attractie die gebaseerd is op de film Cars, maar ik gebruik van de Single rider. De rit is erg leuk, je zit met totaal zes personen in een Carsauto en racet tegen een andere auto met zes personen. De auto die het snelst over de finish komt wint voor de eer. Wij waren niet de snelste.
Als we richting het platform rijden om uit te stappen, krijgt de attractie storing. Wat er precies aan de hand is, horen we niet, maar we zitten zo'n 30 minuten vast in de attractie. Heel vervelend, vooral omdat ik met mijn grote teen bijna het platform kan aanraken waar we uit moeten stappen. Zo dichtbij, maar toch ook zo ver weg. Wij worden ook al laatste bevrijd, omdat wij het meest veilig stonden ten opzichte van de andere auto's. Iedereen die in de attractie heeft vast gezeten krijgt een fastpass. Deze kun je gebruiken om versneld, dit is een weer een speciale rij (je hebt de reguliere rij, fastpass rij en single rijders rij), toegang te krijgen tot een attractie. Dat mag dus deze attractie zijn of één van de andere attracties met een fastpass rij. Jammer genoeg valt de attractie Guardians of the Galaxy Mission: Breakout! er buiten De wachtrij is 2 uur en 10 minuten en daar heb ik geen zin in. Ik hoop dat deze attractie morgen rustiger is, want ik ben wel heel nieuwsgierig hoe deze is geworden. Voorheen heette deze attractie Tower of Terror, ook één van mijn favoriete attracties, dus ik ben benieuwd wat ze er van hebben gemaakt.
Dan maar iets anders bedenken. Ik loop opnieuw een rondje door het park en bedenk me dat ik het kaartje wel voor Soarin kan gebruiken. De wachtrij is namelijk nog steeds lang, 85 minuten en nu was ik binnen 15 minuten in de attractie.
Morgen staat er weer een dagje Disneyland op het programma en ik ga dan naar beide parken. Ik kan het dan alleen niet te laat maken, want dinsdag staat er weer een dagtocht op het programma. Woensdag heb ik een rust dag en zal het dan in mijn blog uitgebreider hebben over de twee Disneyparken en de attracties.
BLOG ZATERDAG 16 SEPTEMBER 2017 DAG 6
De wekker gaat om 04.45u en ik probeer zo stil mogelijk uit bed te gaan. Ik sluip de gang op richting de badkamer om me op te frissen en aan te kleden. Ik sluip vervolgens weer terug de kamer in en doe mijn laatste spulletjes in mijn handbagagekoffertje. Mijn nieuwe Duitse kamergenoot krijgt naar mijn mening nergens iets van mee, want ze slaapt gelukkig rustig door.
Ik vertrek zo stil mogelijk uit de kamer en loop naar beneden, naar de receptie. Ik haal mijn koffer op en lever mijn sleutels in. Rond 5.15u sta ik buiten en loop ik richting het station. Eenmaal daar aangekomen wacht mij een onaangename verrassing. Het station is gesloten! Van de week had ik gekeken hoe laat de eerste metro richting het vliegveld zou gaan en dat was 4.45u. Waarom is het station dan dicht?
Twee vriendelijke zwervers vertellen dat ze verwachten dat de eerste metro pas rond 6.00u zal gaan. Ik heb waarschijnlijk de tijden voor de doordeweekse dienstregeling bekeken en niet naar die van zaterdag.
Ik vind het erg vreemd dat er niet eerder een metro vertrekt vanuit de stad, maar het is niet anders. Ik moet dus met de taxi... Vrij vlot zie ik aan de andere kant van het station een rijtje taxi's staan. Aan één van de chauffeurs vraag ik hoeveel een rit kost naar het vliegveld. Dit blijkt maar hooguit CAD35,- te zijn, oftewel €23,50. Dat valt me reuze mee! Een vriendelijke taxichauffeur helpt me met mijn bagage en vervolgens vertrekken we richting het vliegveld. De rit duurt ongeveer 15-20 minuten vanuit downtown en ik word voor de ingang van de vertrekhal afgezet. De rit blijkt uiteindelijk CAD28,50 te zijn, oftewel €19,95!
Het inchecken voor de vlucht lukte me niet online, dus ik moet dat op het vliegveld doen. Ook daar lukte het me bij de selfservicebalie niet, dus een medewerker schiet me te hulp. Het blijkt aan ons Nederlandse paspoort te liggen. De scanner kan de gegevens niet van het geplastificeerde document lezen. Gelukkig ligt het daar aan, want ik begon bang te worden dat er iets mis was gegaan met mijn reservering. Uiteindelijk met behulp van mijn boekingsnummer komt mijn reservering naar voren en kan ik worden ingecheckt. Met mijn boardingpas loop ik vervolgens naar de balie waar ik mijn koffer kan inleveren. Deze moet uiteraard eerst gewogen worden en deze blijkt precies zwaar genoeg te zijn, namelijk 50 lb. Ik denk dat dat 23kg is, want mijn bagageweegschaal gaf aan dat de koffer zo zwaar was. Mijn koffer krijgt vervolgens een label met het woord HEAVY erop.
Ik neem mijn koffer mee naar een lopende band, waar ik zelf mijn koffer op moet leggen. Daarna loop ik door richting security. Hier wordt eerst mijn vliegticket gescand en daarna moet ik aansluiten in rij 9. Mijn schoenen moeten uit en voor de rest moet ik de vloeistoffen en eventuele laptop uit mijn tas/koffer halen, de rest mag ik laten zitten. Paspoort en ticket moet ik vast houden, omdat deze weer gescand worden voordat ik door de alarmpoortjes mag. Ik ben benieuwd hoe ze hier op mijn pins reageren... Ik bereid me er op voor dat ik mijn koffer moet leeg halen, maar niets is minder waar. Zonder problemen komt mijn koffer door de scanner en mag ik door lopen. Ik word niet eens aangesproken of ondervraagd.
Vervolgens loop ik (snel) door, richting een ruimte waar boven een groot bord hangt "American border".Hier staan weer selfservice machines waar ik mijn paspoort moet scannen. Ik vul de gevraagde informatie in en er wordt een foto van me gemaakt. Vervolgens komt er een papiertje uit waarop mijn ingevulde gegevens staan en mijn foto. Deze moet ik verderop inleveren bij de paspoortcontrole. Hier krijg ik een paar korte vragen en voor ik het weet heb ik weer een stempel in mijn paspoort en ben ik goed door alles heen gekomen. Al met al heeft het vanaf het uitstappen uit de taxi, tot en met de Amerikaanse grenscontrole 1,5 uur geduurd. En het was nu nog rustig, laat staan hoe lang het duurt als het druk is.
Ik heb nog ruim een uur de tijd om de winkeltjes te bekijken. Ik zie steeds dezelfde winkels met vrijwel hetzelfde aanbod voorbij komen, dus ik ben vrij vlot uitgekeken. Opeens valt mijn oog op een Starbucks! Heel misschien hebben ze hier de beker van Victoria island.... JA!!! Tussen alle bekers, staan er nog maar twee tussen! Dus zo blij als een aap met 7 sliertjes ga ik in de lange rij staan om de beker aan te schaffen. Dus stop alle zoek- en crowdfundingacties, ik ben voorzien!
Vervolgens loop ik rustig richting mijn gate (81) en om 7.35u begint het boarden. De vlucht met Westjet verloopt voorspoedig en onderweg krijg ik wat te drinken en een snack aangeboden. Ik vermaak me onderweg door van het uitzicht te genieten en een oude Privé te lezen waar ik nog steeds niet aan was toe gekomen... tsja, dat de vader van koningin Maxima inmiddels overleden is, maar in dit blad nog springlevend zegt denk ik wel genoeg. ?
Tijdens de vlucht wil ik ook de sanitaire voorziening even testen en terwijl ik in de rij sta voor het toilet, komt er een man uit het toilet gelopen. "Hé, die ken ik!!"! Het is Giel Beelen! Weer een Nederlander, het moet toch niet gekker gaan worden! ?
Volgens schema landen we vervolgens om 11.00u op Los Angeles airport. De landing verloopt soepel en ook het uitstappen voorspoedig. Voordat ik het weet sta ik bij de bagageband en heb ik vanaf het moment van landen gerekend binnen 20 minuten mijn koffer. Ik hoef niet meer door controles heen, ik kan zo naar buiten lopen. Dat is wel prettig, dat je in Canada dus alle controles doorloopt. Vorig jaar ging het gerucht dat ze het op Schiphol ook willen gaan invoeren en ik hoop dat ze dat daadwerkelijk gaan doen.
Nadat ik mijn koffer van de band heb gehaald, altijd weer fijn dat deze de reis ook overleefd heeft, ga ik op zoek naar Supershuttle. Dit is een bedrijf die je van A naar B brengt, in een shared van, oftewel een gedeelde rit in een busje. Het is even zoeken en de medewerkers op het vliegveld die ik aanspreek zijn jammer genoeg niet zo behulpzaam. Uiteindelijk vind ik iemand die zo vriendelijk is mij de weg te wijzen, nadat ik twee verdiepingen al heen en weer gelopen was. Ter plaatste kan ik een ticket kopen voor de rit, maar dit kun je ook van te voren online doen. Ik moet even wachten op een busje die richting Anaheim gaat, maar toch vlotter dan verwacht staat het busje opeens voor me. We zitten totaal met zijn negenen in het busje en we worden allemaal afgezet op de locatie die wij hebben door gegeven. Vanaf het vliegveld LAX naar mijn hotel in Anaheim kostte de rit $17,- p.p.
Rond 13.00 arriveer ik bij mijn hotel Anaheim Express Inn en mijn kamer blijkt al gereed te zijn, wat fijn! Heel vaak heb je dat hotels zich strikt aan de inchecktijden houden, maar gelukkig dit keer dus niet.
Ik ben toch wel blij dat ik voor de komende tien dagen een plekje voor mezelf heb en met niemand rekening hoef te houden. Ondanks dat mijn verblijf de afgelopen dagen in het hostel zeer goed is bevallen.
Na even bij te komen van de reis, gelukkig is er geen tijdverschil met Vancouver, besluit ik richting Disneyland Resort te gaan. Ondanks dat er veel mensen zijn, vind ik de wachttijden reuze mee vallen. Het merendeel is hooguit 30 minuten. Ik begin bij Buzz Lightyear Astro blasters en vervolg mijn weg naar Space mountain: ghost galaxy. Jammer genoeg blijkt de attractie storing te hebben, maar door de gebrekkige communicatie sta ik bijna een uur lang voor niets in de rij, jammer. Daarna loop ik een rondje door het park en doe alleen de attracties die korte wachttijden hebben en dat blijken er gelukkig genoeg te zijn. Tot half elf vermaak ik me prima op het park, maar ben toch echt wel heel erg moe en val bijna in slaap. Ik besluit daarom ook terug te gaan naar mijn hotel.
Aangezien ik hier de komende negen dagen nog zit en ik nog vijf dagen daarvan naar Disneyland zal gaan, zal ik over Disneyland meer en uitgebreider schrijven in mijn volgende blog(s). Het is in ieder geval weer heerlijk om hier te zijn en ik geniet dan ook intens van de sfeer, muziek en attracties. Morgen ga ik eerst proberen uit te slapen, daarna foto's proberen uit te zoeken en bij mijn blogs plaatsen en daarna ga ik naar het 2e Disneypark, Disney California adventure.
Stay tuned!
BLOG VRIJDAG 15 SEPTEMBER 2017 DAG 5
Ik heb vandaag niet zo veel zin om iets te doen en kom dan ook traag op gang. Winkelen zie ik niet zo zitten, de winkels die ik voorbij heb zien komen spreken met niet aan en daarnaast vind ik dat toch ook weer zonde van de tijd. Ik bekijk mijn plan B ideeën, ideeën voor het geval ik niets anders kan bedenken om te doen.
Ik twijfel tussen een excursie naar Grouse Mountain of naar Capilano Suspension Bridge Park. Thuis had ik deze excursies al nader onderzocht, maar werd er niet echt wijzer van wat beide nou exact inhouden.
Grouse mountain blijkt een berg te zijn (what's in the name ) die je kunt beklimmen of met een stoeltjeslift kunt bezoeken. Op de top leven twee beren in gevangenschap, in een zo'n natuurlijk mogelijke omgeving, maar die niet meer terug kunnen in de vrije natuur. Die twee beren spreken me wel aan, maar dat ze in gevangenschap leven, ondanks dat dit voor hun eigen bestwil is, spreekt me niet aan. Ik wil beren in het wild zien (sla ik met mijn vuist op mijn bed)!
Dan optie twee maar eens bekijken, Capilano Suspension Bridge Park. Deze sprak mij in het begin het minst aan, maar ik heb een folder gevonden waardoor ik een beter beeld krijg van het park. En dat ziet er best gaaf uit! Het is een natuurpark/regenwoud, met bomen die meer dan 700 jaar oud zijn! Daarnaast is toch wel één van de hoofdattracties de brug die over de Capilanorivier hangt en de twee delen van het park met elkaar verbindt. Daarnaast zijn er wandelroutes door het park met diverse kabelbruggen en is er een cliffwalk. Dit is een soort van trapbrug die over de canyon hangt. De plaatjes zien er mooi uit en de omschrijving spreekt mij in ieder geval aan. Ik ga dus voor optie twee.
Om 12.00u vertrek ik uit mijn hostel, richting Canada place, de plek waar een gratis shuttlebus richting het park vertrekt. Ik koop alvast een kaartje bij het informatiecentrum dat op het plein is gevestigd. De entreeprijs is hetzelfde als ter plaatse CAD 45,- alleen hoef ik nu niet meer in de rij te staan en kan ik meteen doorlopen als we daar worden afgezet.
Ieder kwartier vertrekt er een shuttlebus richting het park, dus ik hoef niet lang te wachten en de rit zal hooguit 30 minuutjes duren. De chauffeur vertelt tijdens de rit nog wat interessante feitjes over Vancouver en over het park. Ondanks dat hij Spaanstalig is, is zijn Engels goed te verstaan en maakt hij leuke grapjes tussendoor. Voor ik het weet zijn we om 13.00u gearriveerd bij de ingang van het park. Het is gelukkig niet heel erg druk, dus genoeg ruimte om alles goed te bekijken, in eigen tempo rond te kunnen lopen en te genieten van de rust.
Ik pak als eerste een plattegrond van het park, om te kijken hoe ik het beste kan lopen. Ik zie dat er zes lege vakjes op de plattegrond staan, daar kun je een soort van braille-achtige stempels op laten drukken. In het park staan op een paar plaatsen stempelmachines en daarmee kun je afvinken wat je allemaal hebt gezien/gedaan. Leuk, waarom niet?
Na een korte introductie over de geschiedenis van het park, die via foto's en teksten worden verteld, staat daar de eerste stempelmachine. Mooi, nummer 1 is in the pocket. Ik loop langs een paar totempalen, richting de Suspension Bridge. Wat is het hoog en diep! En lang! En wat wiebelt dat ding! Maar wat zijn de bomen en de rivier mooi! Oke, rustig aan! Voorzichtig zet ik mijn eerste stap op de trap, gevolgd door de volgende en voor ik het weet loop ik al schommelend de brug over. Wat nou als dat ding knapt, met zoveel mensen tegelijk er op? Heeft het geen maximum aantal wandelaars? Blijkbaar kan de brug het prima hebben, want ik heb het overleefd.
Aan de overkant van de brug zijn er diverse wandelroutes, die allemaal met elkaar in verbinding staan. Je hoeft dus niet bang te zijn om iets over te slaan, maar mocht je dit willen, is dat wel mogelijk. Ik geniet volop! Wat een mooie natuur; het geluid van het water, de rust, de eekhoorntjes die voorbij lopen en klimmen. Af en toe blijf ik even staan om van het uitzicht te genieten. Ik snap niet dat dit een plan B optie van mij was, dit is gewoon echt een aanrader! Ik zie gezinnen met kinderen en ouderen mensen lopen, dus het is voor alle leeftijden. Je moet wel goed te been zijn, want er zijn aardig wat trappen, maar allemaal met maximaal tien treden, zodat het prima vol te houden is.
Als ik de complete route gelopen heb, besluit ik de brug weer over te lopen en eerst een hapje te gaan eten. Er staat niet veel op de menukaart, de keuze is een hotdog met patat of een hamburger met patat. Nou ja, dan maar dat laatste, voor CAD$15,-. Ik heb een mooi plekje gevonden op het terras en de maaltijd smaakt gelukkig goed. Heerlijk even van de rust genieten en bijkomen van de wandeling en indrukken, maar jammer genoeg niet voor lange duur. Je kent dat misschien wel, dat er iemand bij je komt zitten, waar je niet op zit te wachten en die ook niet zomaar weg gaat, ondanks dat je hier meermaals vriendelijk doch dringend om verzoekt. Ik had dat vandaag dus ook... Mevrouw wesp had ook wel zin in een broodje hamburger en dan uiteraard mijn broodje hamburger! Uiteindelijk, toen ze even niet keek, heb ik snel mijn spulletjes bij elkaar gepakt en ben ik snel weg gelopen. Ik denk dat ze de hint nu wel snapte en ze heeft me niet meer lastig gevallen.
Nadat ik op een andere plek en staand mijn broodje op heb gegeten, vervolg ik mijn weg richting de cliffwalk. Een erg mooie ijzeren hangbrug, die boven de vallei hangt. Ik vind het mooi geweest, mijn benen zijn moe en ik word een beetje rozig. Ik besluit om weer richting de bus te lopen. Bij de uitgang bedenk ik me dat ik de medewerkster toch even wil laten weten dat niet alle stempels het meer goed doen en ik laat haar mijn stempels zien. Ze geeft aan dit te weten en overhandigd mij een certificaat met bewijs dat ik in het park ben geweest(weer een aanvulling op mijn CV )! Dit stond alleen nergens vermeld en ik zag geen andere mensen hiermee lopen. Dus als je een keer hier naar toe gaat, vergeet dan niet je stempels bij de uitgang te laten zien! Tijdens de terugreis heb ik dezelfde buschauffeur als op de heenreis. Ook nu verteld hij kort wat informatie over de stad. Om 16.00 worden we afgezet op Canada place.
Tsja en nu... Ik besluit een optie van mijn plan C lijstje te nemen, Fly over Canada. In de folder die ik ergens had mee genomen stond dat de entree CAD21,- zou zijn, maar dit blijkt een oude folder, het is inmiddels CAD27,-. Nou ja, vooruit dan maar.
Als je weleens in Walt Disney World of Disneyland Resort bent geweest, ken je vast de attractie Soarin. Het principe van Fly over Canada is hetzelfde. Je gaat in een stoel zitten, die verbonden is aan een rij stoelen, voor je is een groot scherm waar een film op geprojecteerd wordt. Zodra de film gaat beginnen, komt de stoel los van de grond en ga je als het ware vliegen. De stoel bewegen mee, met de bewegingen die te zien zijn in de film. Daarnaast zijn er special effects met water en geuren.
Bij het scannen van mijn ticket moet ik mijn rugtas inleveren, deze mag niet mee naar binnen, welke kleine handtassen. Filmen en fotograferen is verboden, dus je telefoon en camera heb je binnen niet nodig. Ik krijg een bewijsje voor mijn tas, moet voor een groen scherm gaan staan en uiteraard wordt er een foto gemaakt. Deze blijkt CAD$10,- te zijn en ondanks dat ik er niet onaardig op sta, koop ik de foto niet.
Vervolgens sluit ik me aan in de rij en na een paar minuten wachten worden we naar binnen gelaten. We komen binnen in een zaaltje waar we zes minuten een voorfilmpje gaan kijken. Deze wordt op de gehele muur geprojecteerd. Dus je kunt kiezen of je links of rechts wilt staan. Wat precies de intentie is van deze film is weet ik niet zo goed. Er komen veel blije mensen & kinderen voorbij en wat beelden van het leven van de Canadezen.
Als de film is afgelopen, worden we de volgende ruimte in gestuurd. Hier worden we verdeeld in drie groepen en iedere groep verdeeld over drie rijen. Vervolgens worden we rij voor rij opgeroepen. Mijn groep moet met de trap omhoog, we blijken namelijk in het bovenste gedeelte te zitten. De andere zijn verdeeld over het middenstuk en de onderkant van het grote scherm. Zie het dus als verdiepingen, ik zat dus op de 3e etage.
Ik ben toch best wel opgewonden, want dit is één van mijn favoriete attracties in Disney, dus ik heb hoge verwachtingen. Jammer genoeg ervaar ik het als een teleurstelling. De effecten zijn prima en de film is mooi, maar de kwaliteit is niet scherp. Het middenstuk van scherm is helder, maar de zijkanten zijn heel erg wazig. Echt heel jammer. In Disney heb ik echt het gevoel dat ik vlieg en niet het idee dat je in een attractie zit. Ik ben voor mijn gevoel dan echt op de plek, die te zien is op het scherm. Dat mis ik bij deze attractie.
Een desillusie rijker besluit ik buiten mijn blog van vandaag te schrijven, met uitzicht op Stanley Park, Grouse mountain en de haven. Een tafeltje naast me, hoor ik een jong stel Nederlands discussiëren of ze wel of niet de attractie zullen gaan doen. (Wat doen al die Nederlanders toch hier, iedere dag kom ik er wel een paar tegen ) Ik vertel ze mijn ervaring, dat ik vooral teleurgesteld ben over de kwaliteit van de film. De man blijkt mee te werken aan This is Holland, dit is hetzelfde concept als Fly over Canada, maar dan uiteraard met beelden van Nederland. Ik had hier toevallig van de week iets over gelezen, dus ik wist waar hij het over had en dat het dit najaar wordt geopend. Hij besloot toch de attractie te gaan doen, omdat hij graag wilt zien hoe de Canadezen het hebben aangepakt en dat snap ik uiteraard. Zijn vriendin en kindje blijven op het terras zitten. Ik wacht toch zijn terugkomst even af, want ik ben benieuwd wat hij er van vindt. Hij geeft aan dat de film mooi in elkaar zit, maar inderdaad de kwaliteit niet goed is. Dit komt doordat de film door een helikopter is opgenomen, met maar 1 lens, daarom is dus alleen het middelste gedeelte scherp. Ik vind hem niet echt enthousiast over komen, maar dat kan ook het type persoon zijn. In ieder geval hoor ik wel een paar mensen enthousiast naar buiten komen en zijn de reviews op TripAdvisor ook lovend. Ik ben waarschijnlijk te kritisch en/of verwend.
En dan zit het er op. Ik loop voor de laatste keer door Gastown, geniet nog van een Chai tea latte bij de Starbucks met uitzicht op de steam clock. Jammer genoeg word ik lastig gevallen door een zwerver en besluit terug te lopen naar het hostel. Ik pak mijn koffer alvast in en til deze de zes trappen af naar beneden. Ik laat mijn koffer in de afgesloten bagagekamer weg zetten, zodat ik vannacht er niet mee hoef te slepen en dus ook geen geluidsoverlast veroorzaak voor de andere gasten.
Wat zijn de dagen omgevlogen en wat heb ik veel gezien en gedaan. En er staat de komende twee weken nog zo veel meer leuks op het programma!
Maar nu eerst slapen en vannacht op tijd uit bed, want om 8.00u vlieg ik naar Los Angeles!!
DONDERDAG 14 SEPTEMBER 2017 DAG 4
Mijn Australische kamergenoot heeft me vannacht verlaten. Ze vertelde me gisteravond dat het tijdverschil met Australië zeventien uur is! Anderhalve maand heeft ze door Canada gereisd en al die tijd heeft ze niet aan het tijdverschil kunnen wennen. Vannacht vloog ze via Vancouver naar Los Angeles (een stop van 12 uur) en van daaruit naar Sydney en dan van Sydney naar haar woonplaats, waar ze zondag hoopt aan te komen.
Mijn nachtrust was dus een beetje verstoord, aangezien mijn kamergenoot haar koffer moest inpakken en de hele avond wakker bleef. Toen ze rond twee uur 's nachts vertrok heb ik tot zes uur heerlijk geslapen. Daarna ben ik rustig aan mijn dag begonnen, door wat lezen, ontbijten (fruit en rijstwafels) en me rustig aan te kleden. En om 7.15u ging ik zenuwachtig de deur uit. Er staat vandaag namelijk weer een dagtocht op het programma, maar wel een hele bijzondere!
Ik moet me melden bij het Westin Bayshore hotel. Dit ligt op ruim 30 minuten wandelen van mijn hostel en daar heb ik nu even geen zin in. Er werd me aangeraden om met de taxi te gaan, maar na even wat googelen zie ik dat bus 19 die vlakbij mijn hostel stopt, ook vlakbij het Westin Bayshore hotel stopt. Ik ga dus lekker met de bus. Een ticket kost CAD$2,85 voor 1 zone en ik mag dat in een bakje gooien bij de chauffeur. Dit bakje telt de muntjes en vervolgens komt er aan de zijkant een kaartje uit. Ik vraag aan de chauffeur of hij me een seintje wilt geven als we bij de halte zijn waar ik uit moet stappen en hij geeft aan dit te doen. De rit is kort, hooguit 10 minuutjes en ik hoor de chauffeur zeggen dat ik de eerstvolgende halte moet uitstappen! Gelukkig ken ik de buurt, want van de week met de hop-on-hop-offbus zijn we ook door deze straat en naar dit hotel gereden.
Eenmaal in het hotel aangekomen is het even zoeken waar ik moet zijn, maar als ik de receptie voorbij loop zie ik aan mijn rechterkant een Starbucks zitten en daar tegenover het kantoor waar ik me moet melden "Prince of Whales" whale watching.
Vandaag staat er een dagtocht op het programma waarbij ik onder andere hoop walvissen/orka's te spotten! Deze tocht heb ik van mijn ouders gekregen voor mijn verjaardag! Ik heb van te voren diverse aanbieders bekeken, maar deze organisatie kwam als beste uit de bus qua recensies en heeft qua excursies het beste aanbod die bij mijn wensen aansluiten. Ik heb voor The Ultimate day tour gekozen. Met deze tour ga je vier uur lang varen richting Vancouver island en de omgeving om (hopelijk) walvissen te zien, daarna vaar je naar Victoria, de stad op Vancouver island en krijg je daar vrije tijd (de tijd kun je zelf bepalen (half uur of 1,5 uur of 2,5 uur), vervolgens word je met een shuttlebus naar Butchart gardens (dat ligt noordelijker op het eiland) gebracht en heb je daar tot half vijf de tijd om rond te lopen of iets te eten. Via het haventje van Butchart gardens vertrekt dezelfde boot weer terug richting Vancouver waar je rond 19.00 aankomt. Je kunt de walvistocht en de tocht naar Victoria island op verschillende dagen plannen, ook een overnachting in Victoria is op een optie, maar mijn voorkeur ging uit naar 1 dag zodat ik niet iedere dag vroeg op pad hoefde te gaan.
Ik had me goed voorbereid. In de boekingsbevestiging stond een checklist met kledingvoorschriften: Lange broek ==> v Windjack/warme jas ==> v Zonnebril ==> v Gesloten schoen ==> v
Ik wacht rustig bij beurt af bij het inchecken en als ik aan de beurt ben krijg ik mijn toegangstickets en vouchers voor vandaag (voucher voor de shuttlebus en entreeticket voor Butchart Gardens). De dame achter de balie vertelt dat het water onstuimig is tijdens het begin van de toch, ongeveer het eerste anderhalf uur. Dus als ik pillen voor zeeziekte bij me heb, moet ik die zeker innemen. ?Tsja, die had ik wel gekocht en mee genomen vanuit Nederland, maar vergeten om ze in mijn rugtas te stoppen. ? Nou, ik ga het wel beleven. Gelukkig heb ik goed ontbeten vanmorgen, dus ik zou er minder vatbaar voor moeten zijn.
Na het inchecken, moeten we buiten om 8.15u verzamelen en iedereen is op tijd. Dat begint voorspoedig. Wilma, één van onze gidsen van vandaag, geeft een korte uitleg over het programma van vandaag en vervolgens leidt ze ons naar de boot. We zijn vandaag met zijn vijfendertigen, dus we hebben alle ruimte aan boord en hoeven niet te vechten voor een plekje.
Terwijl we rustig de haven uit varen geeft Rebecca, de tweede gids op deze tocht, veiligheidsinstructies. Vervolgens geeft de kapitein vol gas! En die laat hij voorlopig ook niet meer los. Wat een snelheid! Ik heb gekozen voor één van de bankjes achteraan op het bovendek, wegens het vrije uitzicht. Het water is inderdaad onstuimig en af en toe wordt mijn gezicht bevochtigd door het zoute water. Ik heb geen last van de wind, mijn jas zit lekker warm. Ik geniet van het uitzicht en tuur over het water of ik zeedieren zie. Bij iedere witte schuimkop denk ik iets te zien, maar iedere keer is het weer loos alarm. Na 2,5 uur geef ik het op. Ik krijg het koud, mijn haar zit als het haar van tante Sidonia en ik ben moe. Ik ga lekker beneden de warmte opzoeken. Van Wilma, één van de gidsen aan boord, krijg ik een beker warme chocolademelk. Daar knap ik van op. Ik ga op één van de stoeltjes beneden zitten en doezel lekker weg. Opeens word ik wakker gemaakt! Er zijn orka's!!!!
Snel pak ik mijn spullen en loop naar het voordek en inderdaad zie ik daar drie zwarte puntjes boven het water uitkomen. Het blijken drie vrouwtjes te zijn. De moeder en haar dochters. Ik heb een mooie plek op het voordek bemachtigd en kan goede foto's maken, maar we mogen niet dichterbij komen met de boot dan 100 meter. Ze lijken op jacht te zijn, zegt Wilma, door de bewegingen die ze maken. Ze klappen met hun staart op het water en af en toe wordt er een kleine sprong gemaakt. FANTASTISCH!
Jammer genoeg komt er te snel einde aan, ik zou hier wel de hele dag willen blijven dobberen, maar er staat meer gepland vandaag. We moeten om half één in Victoria zijn en we zijn een stuk van Victoria verwijderd, we varen zelfs in Amerikaans water! Maar gelukkig hier geen douane of paspoortcontrole De boot keert om en we varen terug richting Victoria.
Een half uurtje laten varen we de haven van Victoria binnen. We kunnen zelf onze tijd invullen, zolang we maar uiterlijk 15.00u de shuttlebus richting Butchart gardens nemen. De bus om 13.00u vind ik te vroeg, maar die van 15.00u te laat, want ik wil ook nog de tuinen bekijken. Ik kies daarom voor de bus van 14.00u en dat zorgt ervoor dat ik 1,5 uur in Victoria de tijd heb.
Victoria is een mooie en sfeervolle stad. Het doet me aan Engeland denken qua sfeer, maar er zijn ook een paar Ierse & Schotse pubs en souvenirswinkeltjes. Ik loop door de hoofdstraat, bekijk wat winkeltjes en kom een leuke markt tegen met allemaal handgemaakte artikelen, waaronder prachtige sieraden en schilderijen. In de korte tijd, 1,5 uur, heb ik naar mijn idee een goede indruk gekregen van de stad. Jammer genoeg geen Starbucksbeker voor mijn collectie kunnen kopen, ze waren overal uitverkocht. Dus mocht er iemand een keer naar Victoria gaan, ik houd me aanbevolen!
Ik loop een beetje te struggelen met de tijd. Ik heb eigenlijk best wel trek, maar wil/kan ook niet snel eten. Ik besluit daarom ook om in Butchart gardens te gaan lunchen.
Om 13.45 sta ik op de afgesproken plaats voor de shuttlebus en kan gelijk instappen, mooi er is genoeg plek! Om 14.00u vertrekt de shuttlebus richting Butchart gardens en we komen daar om 14.45u aan. De Butchart gardens doen me erg aan de Keukenhof denken, maar dan is hier alles buiten en dus niet overdekt en bij de Keukenhof heb je diverse hallen met tentoonstellingen. De bloemen en planten zijn prachtig, maar wel grotendeels uitgebloeid, ook niet zo vreemd in deze tijd van het jaar.
De tuinen zijn van de familie Butchart en bestaan al meer dan 100 jaar. Mevrouw Butchart heeft vroeger tijdens haar reizen over de wereld zaden mee genomen uit de landen waar ze naar toe op reis ging en die zaden heeft ze tot bloei laten komen in haar tuin. Deze geschiedenis en de foto's die op verschillende plekken staan met een uitleg over de geschiedenis, zijn erg interessant.
Het souvenierswinkeltje heeft prachtige dingen en is echt een aanrader. Sieraden met gedroogde bloemen, theekruiden van bloemen uit de tuinen, glaswerk, héél veel serviesgoed met bloemmotieven, etc. Ik keek mijn ogen uit.
Qua lunch is het aanbod mager en prijzig. Aangezien ik wel iets moet eten, besluit ik uiteindelijk voor spaghetti & gehaktballetjes te kiezen a CAD$16,25. Jammer genoeg vind ik het niet lekker en eet ik met lange tanden een paar happen omdat ik het toch wel zonde vind om bijna een vol bord weg te gooien. Ik merk dat mijn lijf in opstand komt, dus ik laat toch ruim 3/4 staan.
Ik vervolg snel mijn weg door de tuinen en ik besluit om nog een Italiaans ijsje te halen als een soort van afsluiting voor deze bijzondere dag. Ik kies voor aardbei/citroen ijsje en die smaakt gelukkig goed. Onder het genot van het zonnetje, eet ik mijn ijsje op het terras op.
Helaas is de tijd aangebroken om richting de boot te lopen, die ons hier in de haven van het park komt oppikken. Om 16.30 moeten we ons verzamelen, want om 16.45 vertrekt de boot. Ben je er niet, heb je pech, werd er 's morgens gezegd.
Iedereen moet zich melden en dan blijken 34 van de 35 passagiers ruim op tijd te zijn. Nummer 35 is er nog niet. Een vrouw geeft aan dat ze denkt dat het om haar vriend Gregory gaat. Ze komen uit Australië, hij is 27 jaar en ze zijn als vrienden op reis. Ze probeert hem te bellen, maar ze krijgt geen contact met hem. Ze vertelt dat ze hem nog bij het verzamelpunt heeft gezien, voordat we aan boord gingen. De crew vind dit vreemd, waar is hij dan nu?
Ze vragen haar om een omschrijving van zijn uiterlijk en Medewerkers van de gardens zie ik op zoek gaan en de kapitein van onze boot laat de scheepshoorn toeteren en roept zelfs via de luidspreker zijn naam om. Geen reactie. We beginnen ons zorgen te maken en met ons bedoel ik niet die vriendin. Als om 16.45 de crew aan haar vraagt of ze van boord wil om op haard vriend te wachten of met ons mee terug te varen, geeft ze aan dat de boot gewoon kan vertrekken en hij zich wel redt. De crew besluit dan uiteindelijk om 17.00u om toch echt te vertrekken, maar met dit vreemde verhaal doen ze dat niet van harte.
Terwijl de trossen los zijn en de kapitein de boot laat draaien, zie ik een medewerker van Butchart gardens de trap af rennen, richting de boot schreeuwen en iemand anders naar ons zwaaien. Ik sein de crew in dat er iets aan de hand is en ze besluiten weer om te keren. Vervolgens zie ik een andere medewerker richting een golfkarretje spurten en vervolgens weg racen en niet veel later weer terug komen met onze verloren passagier! Iedereen is opgelucht.
Gregory komt het golfkarretje uit gespurt en komt snel aan boord. Hij verontschuldigd zich bij het personeel en gaat snel beneden zitten. Wilma komt uit de verklaring brengen voor zijn "vermissing". Zijn verhaal was dat hij niemand van onze groep bij het verzamelpunt herkende en dacht dat hij het verkeerd begrepen had en dat we met de bus terug zouden gaan. Hij was dus weer richting de bushaltes gelopen. Hij schaamde zich dood! Tijdens de terugreis zat zijn "goede vriendin" de hele tijd en hij beneden. Ze hebben elkaar de twee uur durende terugreis niet opgezocht! Zelfs nadat we van boord waren liepen ze achter elkaar en zeiden geen woord tegen elkaar. Ik had erge medelijden met hem
Ik heb een fantastische dag gehad! Prince of whales is zeker een aanrader. Vriendelijk en kundig personeel, goede faciliteiten aan boord en een goed aansluitend excursieprogramma. Het programma is vol, maar is prima te doen.
Ben je een keer in Vancouver, probeer dan zeker ook een dag naar Victoria te plannen. Alleen al het lopen door de sfeervolle straten is leuk om te doen, ze hebben zelfs een hop-on-hop-off bus dus er zal wel nog veel meer te zien zijn.
Whale watching is ook een hele ervaring. Ik had gehoopt op meer momenten, want we moesten goed zoeken, maar gelukkig heb ik ze vandaag gezien. Anders had ik zeker terug moeten komen naar Vancouver, want Prince of Whales geeft garantie op het zien van whales, is het niet deze keer dan mag je kosteloos een ander moment terug komen. ?
Butchart gardens is heel mooi als je van bloemen en wandelen houdt, maar vind ik geen must. De Keukenhof vind ik persoonlijk mooier, dus als je in tijdnood bent, zou ik dit onderdeel schrappen. Alhoewel, dat Italiaanse ijsje wil je dan weer niet missen.?
Morgen is alweer mijn laatste volledige dag in Vancouver. Op dit moment heb ik nog niets concreets gepland, dus ik laat me verrassen wat de dag me gaat brengen! ?
Oh ja en mijn nieuwe kamergenoot had ik toevallig gisteren al kort ontmoet toen ik mijn sleutels niet zo snel kon vinden van de voordeur. Een gezellige Duitse dame, die me voor 1 nacht gezelschap komt houden. Morgen vertrekt zij voor twee nachten naar Victoria met een ferryboat.